Με ευκαιρία την ‘Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS’, την 1η Δεκεμβρίου 2005, στάλθηκε σε όλους τους Έλληνες Καθηγητές Δ.Ε. ένα CD-Rom με τίτλο ‘AIDS όλη η αλήθεια’ από την εταιρεία ‘Αλήθεια Α.Ε. Εκδόσεις Παραγωγές’.

Το υλικό που περιλαμβάνει είναι εγκεκριμένο από: το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας και το Κέντρο Ελέγχου Ειδικών Λοιμώξεων (ΚΕΕΛ). Στο CD-Rom αυτό περιέχεται υλικό για το AIDS το οποίο εξέφραζε την κατεστημένη άποψη γύρω από αυτή την αρρώστεια.

Γνωρίζοντας τις απόψεις της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου-Ελεοπούλου και της ερευνητικής της ομάδας, για τα τεράστια προβλήματα της υπόθεσης ύπαρξης του ιού HIV και της συσχέτισής του με το AIDS, έστειλα στην παραπάνω εταιρεία το ακόλουθο γράμμα με τίτλο ‘Για ποια αλήθεια μιλάτε;’:

 

Αγαπητοί κύριοι

Πήρα το CD-ROM που διαθέσατε στα ελληνικά σχολεία με τίτλο ‘AIDS όλη η αλήθεια’ και το μελέτησα προσεκτικά. Όμως, τυχαίνει να γνωρίζω και διαφορετικές πληροφορίες όπως την συνέντευξη που σας επισυνάπτω, οι οποίες είναι κρισιμότατης σημασίας και απαιτούν σοβαρότατη μελέτη.

Μια ισορροπημένη ενημέρωση προς τα εληνικά σχολεία θα έπρεπε να περιλάβει και την άποψη που εκφράζει η Δρ. Παπαδόπουλος-Ελεόπουλος. Δεν έχω ψευδαισθήσεις: κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά απίθανο για πολλούς λόγους αλλά σίγουρα όχι γιατί η άποψή της είναι ανάξια λόγου. Αντιθέτως είναι εξαιρετικά τεκμηριωμένη.

Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα ένα ουσιαστικό σχόλιο επί της συγκεκριμένης επιχειρηματολογίας της Δρ. Παπαδόπουλος-Ελεόπουλος. Θέλω να κάνω σαφες ότι απαντήσεις του τύπου ‘πρόκειται για ανεύθυνη στάση μπροστά σε μια μάστιγα’ ή ‘είναι γνωστό ότι  ‘δεν υπάρχει σοβαρότητα στα επιχειρήματα αυτά’ είναι επιεικώς απαράδεκτα.

Όποιος θέλει να υποστηρίζει μια επιστημονική θεωρία πρέπει να γνωρίζει να αναγνωρίζει και να ανασκευάζει τυχόν διαφορετικές θεωρίες. Σε αντίθετη περίπτωση η στάση του είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και καθαρά ‘πολιτική’.

Με τιμή

Θανάσης Μανταφούνης, Εκπαιδευτικός

Στο παραπάνω email επισυνάφτηκε η παρακάτω μετάφραση.

 

 

 

ΕΙΝΑΙ Ο HIV Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ AIDS;

 

 

Μια συνέντευξη με την Ελένη Παπαδόπουλος-Ελεόπουλος,

Καθηγήτριας Ιατρικής Φυσικής στο Βασιλικό Νοσοκομείο, ένα Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Περθ, της Δυτικής Aυστραλίας, στην Κριστίν Τζόνσον.

 

Από την ιστοσελίδα: http://www.virusmyth.com/aids/data/cjinterviewep.htm

 

Μετάφραση: Θανάσης Μανταφούνης

 

 

Περιοδικό Continuum, Φθινόπωρο 1997

 

Η Δρ Ελένη Παπαδόπουλος είναι βιοφυσικός και επικεφαλής μιας ομάδας επιστημόνων από το Περθ της Δυτικής Αυστραλίας που ασχολούνται με την σχέση HIV/AIDS. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας αλλά και νωρίτερα, αυτή και οι συνάδελφοί της έχουν δημοσιεύσει πολλά επιστημονικά άρθρα στα οποία εξετάζεται η υπόθεση συσχέτισης HIV/AIDS. Αυτή η συνέντευξη στην Κριστίν Τζόνσον εξετάζει αυτήν την εργασία και ειδικά τις απόψεις της ομάδας της σχετικά με τον ίδιο τον ιό του AIDS.

 

 

 

Κριστίν Τζόνσον (ΚΤ): Ελένη, σε ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες αυτή την συνέντευξη.

 

Ελένη Παπαδόπουλος-Ελεόπουλος (ΕΠΕ) : Εγώ σε ευχαριστώ για αυτό.

 

ΚΤ: Ο HIV προκαλεί το AIDS;

 

EΠE: Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο HIV προκαλεί το AIDS.

 

ΚΤ: Γιατί όχι;

 

EΠE: Για πολλούς λόγους αλλά κυρίως, επειδή δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο HIV υπάρχει.

 

ΚΤ: Αυτό ακούγεται σαν μια μάλλον τολμηρή και απίστευτη δήλωση.

 

EΠE: Πράγματι είναι αλλά εκεί με οδηγεί η έρευνα.

 

ΚΤ: Οι Μοντανιέ και Γκάλο δεν απομόνωσαν τον HIV; Πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '80;

 

EΠE: Όχι. Στα άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό Science από αυτές τις δύο ερευνητικές ομάδες, δεν υπάρχει καμία απόδειξη της απομόνωσης ενός ρετροϊού από ασθενείς του AIDS (1, 2)

 

ΚΤ: Λένε ότι απομόνωσαν έναν ιό.

 

EΠE: Η ερμηνεία που δίνουμε εμείς στα στοιχεία διαφέρει (3-5)

 

ΚΤ: Ίσως πρέπει να εξηγήσετε τι σας οδηγεί σε αυτήν την μάλλον ριζοσπαστική άποψη.

 

EΠE: Σκέφτομαι ότι ο ευκολότερος τρόπος να αρχίσει κανείς είναι να υποβάλει την ακόλουθη ερώτηση, "Τι είναι ένας ιός;" Η απάντηση είναι αρκετά απλή. Ένας ιός είναι μικροσκοπικό στέλεχος που αναπαράγεται μέσα σε ένα κύτταρο...

 

ΚΤ: Δεν κάνουν και τα βακτήρια το ίδιο;

 

EΠE: Μπορούν αλλά υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφορά. Τα βακτήρια δεν είναι υποχρεωμένα να αναπαραχθούν μέσα σε ένα κύτταρο. Οι ιοί όμως είναι υποχρεωμένοι. Βλέπετε, όλα τα συστατικά που παίρνουν τα βακτήρια από το κύτταρο, ή από μια άβια πηγή τροφής και ενέργειας, μετατρέπονται μέσα στο ίδιο το βακτηριακό κύτταρο στην επόμενη γενιά των βακτηρίων. Με τον ίδιο τρόπο αναπαράγονται και τα κύτταρά μας. Αλλά οι ιοί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Το στέλεχος των ιών δεν είναι τίποτα παραπάνω από μερικές πρωτεΐνες που περιτυλίγονται γύρω από ένα κομμάτι RNA ή DNA αλλά χωρίς τα απαραίτητα μέσα που απαιτούνται για να αναπαραχθούν.

 

ΚΤ: Έτσι ενώ ένα κύτταρο είναι ένα εργοστάσιο, ένας ιός είναι ένα προσχέδιο που πρέπει να κάνει πειρατεία σε ένα εργοστάσιο;

 

EΠE:  Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη αναλογία.

 

ΚΤ: Πώς αναπαράγονται οι ιοί;

 

EΠE: Πρέπει να μπουν μέσα στο κύτταρο. Για να γίνει αυτό το προστατευτικό περίβλημα του στελέχους του ιού συγχωνεύεται με την κυτταρική μεμβράνη και κατόπιν περνούν μέσα τα στελέχη. Από την στιγμή που μπουν μέσα, χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς μεταβολισμού του κυττάρου, το στέλεχος του ιού αποσυντίθεται. Κατόπιν, χρησιμοποιώντας τους ίδιους μηχανισμούς, συντίθενται διαφορετικά κομμάτια του νέου ιού. Τέλος, όλα τα κομμάτια του ιού συναρμολογούνται  και έτσι δημιουργούνται τα νέα στελέχη των ιών.

 

ΚΤ: Από πού;

 

EΠE: Ο ιός είτε καταστρέφει το κύτταρο ή στην περίπτωση των ρετροϊών τα στελέχη των ιών βγαίνουν έξω μέσω της εκβλάστησης από τη μεμβράνη των κυττάρων. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει με τον HIV. Αντίθετα από τους ρετροϊούς, ο HIV λέγεται ότι καταστρέφει τα κύτταρα.

 

ΚΤ: Καλά, τι γίνεται με τα στελέχη του HIV; Υποστηρίζετε ότι δεν είναι ιοί;

 

EΠE: Για να αποδείξετε την ύπαρξη ενός ιού πρέπει να κάνετε τρία πράγματα. Πρώτον, να καλλιεργήσετε ένα δείγμα και να βρείτε ένα στέλεχος που υποψιάζεστε ότι είναι ένας ιός. Προφανώς, το στέλεχος αυτό πρέπει, τουλάχιστον, να μοιάζει με έναν ιό. Δεύτερον, πρέπει να επινοήσετε μια μέθοδο για να απομονώσετε αυτό το στέλεχος έτσι ώστε να μπορείτε να το τεμαχίσετε και να το αναλύσετε στα ακριβή συστατικά του. Κατόπιν πρέπει να αποδειχθεί ότι το στέλεχος μπορεί να  φτιάξει πιστά αντίγραφα του. Με άλλα λόγια, ότι μπορεί να αναπαραχθεί.

 

ΚΤ: Δεν μπορείτε να κοιτάξετε μέσα από ένα μικροσκόπιο και να πείτε ότι υπάρχει ένας ιός μέσα στις καλλιέργειες;

 

EΠE: Όχι δεν μπορείτε. Αυτό είναι το σημαντικό σημείο που τίθεται στο ερώτημα των ιών. Δεν είναι ιοί όλα τα στελέχη που μοιάζουν με ιούς. Πρέπει να αποδείξετε ότι το στέλεχος που ορίζετε μπορεί πραγματικά να φτιάξει τα αντίγραφα του. Αν δεν υπάρχει αντίγραφο, δεν υπάρχει ιός. Λυπάμαι αλλά αυτό είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο. Κανένας, ειδικά οι ιολόγοι, δεν μπορεί να το αγνοήσει.

 

ΚΤ: Αυτό φαίνεται πολύ λογικό. Υποθέτω ότι είναι δύσκολο να αρρωστήσει κάποιος αν προσβληθεί από ένα στέλεχος που δεν θα μπορεί να κάνει αντίγραφά του.

 

EΠE: Ακριβώς.

 

ΚΤ: Τότε πού πήρε λάθος δρόμο η έρευνα του AIDS;

 

EΠE: Το ερώτημα πού πήγε στραβά η έρευνα δεν είναι το σημαντικό. Είναι περισσότερο ένα ζήτημα αυτών που παρελήφθησαν. Για κάποιο άγνωστο λόγο η από δεκαετιών μέθοδος απομόνωσης των ρετροϊών (6,7) που αναπτύχθηκε για την μελέτη των ρετροϊών στα ζώα δεν ακολουθήθηκε.

 

ΚΤ: Εξηγείτε καλύτερα τι είναι οι ρετροϊοί προτού να συνεχίσετε;

 

EΠE: Βέβαια, είναι απαραίτητο. Όπως πιθανώς ξέρετε, ο HIV θεωρείται ότι είναι ένας ρετροϊός. Οι ρετροϊοί είναι απίστευτα μικροσκοπικά, σχεδόν σφαιρικά στελέχη που...

 

ΚΤ: Πόσο μικροσκοπικά είναι;

 

EΠE: Η διάμετρός τους είναι εκατό νανόμετρα.

 

ΚΤ: Πόσο μικροσκοπικό είναι αυτό;

 

EΠE: Ένα δεκάκις χιλιοστό του χιλιοστόμετρου. Στο κεφάλι μιας καρφίτσας χωρούν άνετα εκατομμύρια από αυτά.

 

ΚΤ: Πως μπορεί να δει κανείς κάτι τόσο μικροσκοπικό;

 

EΠE: Χρειάζεται ένα ΗΜ. Με αυτό τον τρόπο γνωρίζουμε το μέγεθος και τη μορφή των στελεχών των ρετροϊών. Ότι είναι σχεδόν στρογγυλοί και έχουν ένα εξωτερικό περίβλημα που καλύπτεται από εξογκώματα και έναν εσωτερικό πυρήνα που αποτελείται από κάποιες πρωτεΐνες και RNA.

 

ΚΤ: Επομένως, εάν υπάρχει, ο HIV είναι ένα ιός-RNA;

 

EΠE: Nαι. Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι ότι οι ρετροϊοί δεν χρησιμοποιούν άμεσα τον κώδικα RNA τους για να φτιάξουν περισσότερους ιούς. Σύμφωνα με τους ρετροϊολόγους, αυτό που τους κάνει να διαφέρουν είναι ότι οι ρετροϊοί φτιάχνουν ένα DNA αντίγραφο του RNA τους. Αυτό το DNA εισέρχεται έπειτα στον πυρήνα κυττάρων όπου γίνεται μέρος του κυτταρικού DNA. Αυτό το DNA καλείται προ-ιός και μένει εκεί, σαν σε χειμερία νάρκη, ίσως για χρόνια, έως ότου κάτι ενεργοποιήσει το κύτταρο.

 

ΚΤ: Τι συμβαίνει έπειτα;

 

EΠE: Το DNA του προ-ιού αντιγράφεται σε RNA και αυτό το RNA, όχι το αρχικό RNA, είναι αυτό το οποίο καθοδηγεί την παραγωγή των απαραίτητων πρωτεϊνών για να φτιάξει τα νέα στελέχη ιών.

 

ΚΤ: Γιατί  τους ονόμασαν ρετροϊούς;

 

EΠE: Επειδή για μεγάλο διάστημα οι βιολόγοι θεωρούσαν ότι η κατεύθυνση της ροής πληροφοριών στα κύτταρα όλων των έμβιων οργανισμών ήταν από το DNA προς το RNA, και από εκεί στις πρωτεΐνες την σύνθεση των οποίων καθοδηγεί το RNA. Εάν αυτή η κατεύθυνση είναι "προς τα μπρος" τότε αυτό που κάνουν οι ρετροϊοί είναι να αντιγράφουν τις πληροφορίες τους "προς τα πίσω".

 

ΚΤ: Κατανοητό.

 

EΠE: Υπάρχει και κάτι ακόμα. Μια από τις πρωτεΐνες μέσα σε ένα στέλεχος ρετροϊού είναι ένα ένζυμο που καταλύει αυτήν την διαδικασία. Όπως ήταν αναμενόμενο, αποκαλείται αντίστροφη μεταγραφάση.

 

ΚΤ: Και αυτό είναι όλο;

 

EΠE: Λοιπόν, για αυτόν το λόγο ονομάζονται ρετροϊοί.

 

ΚΤ: Αναφέρατε την παλαιά μέθοδο δεκαετιών για τους ρετροϊούς. Για πόσες δεκαετίες μιλάμε;

 

EΠE: Από τη δεκαετία του '40 μέχρι τη δεκαετία του '70. Βλέπετε, οι ρετροϊοί ήταν μεταξύ των πρώτων ιών που ανακαλύφθηκαν. Ο Δρ Πέιτον Ρους στο κέντρο Ροκφέλλερ της Νέας Υόρκης τους ανακάλυψε αρχικά όταν έκανε πειράματα με κακοήθεις όγκους μυών στα κοτόπουλα (8). Όχι ότι μπορούσε να τους δει πραγματικά. Αυτό συνέβη το 1911. Αλλά τα πράγματα ξεδιάλυναν όταν ανακαλύφθηκε το  ηλεκτρονικό μικροσκόπιο και η φυγοκέντριση υψηλής ταχύτητας.

 

ΚΤ: Τι ξεδιαλύθηκε;

 

EΠE: Οι συγκεκριμένες αυτές ανακαλύψεις οδήγησαν στη μέθοδο ταυτοποίησης και καθαρισμού των στελεχών των ρετροϊών.

 

ΚΤ: Σαν να λέμε στην απομόνωσή τους;

 

EΠE: Ναι. Για να απομονώσει ένας επιστήμονας στελέχη οποιουδήποτε είδους πρέπει να αναπτύξει μια μέθοδο διαχωρισμού των σωματιδίων που επιθυμεί να μελετήσει από όλα τα άλλα στελέχη.

 

ΚΤ: Πώς κατέστησαν τα ηλεκτρονικά μικροσκόπια και οι υψηλοί φυγοκεντριστές ταχύτητας εφικτό τον καθαρισμό των ρετροϊών;

 

EΠE: Το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο επέτρεψε στα μικρά αυτά στελέχη να γίνουν ορατά. Η υψηλή ταχύτητα φυγοκέντρισης έπαιξε έναν άλλο ρόλο που ήταν εξαιρετικά σημαντικός. Ανακαλύφθηκε ότι τα στελέχη των ρετροϊών έχουν μια φυσική ιδιότητα που τους επιτρέπει να χωριστούν από το υπόλοιπο υλικό στις κυτταροκαλλιέργειες. Η ιδιότητα αυτή είναι η πλευστότητά τους και αυτή χρησιμοποιήθηκε για να καθαριστούν τα στελέχη με μια διαδικασία αποκαλούμενη φυγοκέντριση βαθμίδας πυκνότητας.

 

ΚΤ: Ακούγεται περίπλοκο.

 

EΠE: Η τεχνολογία είναι περίπλοκη αλλά η ιδέα είναι εξαιρετικά απλή. Προετοιμάζετε έναν δοκιμαστικό σωλήνα που περιέχει ένα διάλυμα σακχαρόζης, τη γνωστή κοινή ζάχαρη. Αλλά έχει παρασκευαστεί έτσι ώστε να είναι αραιό στην κορυφή αλλά βαθμιαία να γίνεται βαρύτερη, ή πυκνότερη, προς το κατώτατο σημείο. Εν τω μεταξύ καλλιεργείτε οποιαδήποτε κύτταρα που σκέφτεστε ότι μπορεί να περιέχουν το ρετροϊό σας και εάν έχετε δίκιο τα στελέχη των ρετροϊών θα απελευθερωθούν από τα κύτταρα και θα περάσουν στα υγρά της καλλιέργειας. Όταν θεωρήσετε ότι όλα είναι έτοιμα μεταγγίζετε ένα δείγμα του υγρού της καλλιέργειας και ρίχνετε αργά μια σταγόνα πάνω στο διάλυμα ζάχαρης. Κατόπιν περιστρέφετε το δοκιμαστικό σωλήνα με εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες. Αυτό παράγει τεράστιες δυνάμεις και τα στελέχη που περιέχονται σε εκείνη την σταγόνα του υγρού δέχονται δυνάμεις από το διάλυμα ζάχαρης έως ότου φθάσουν σε ένα σημείο όπου η πλευστότητά τους δεν τους επιτρέπει να κινηθούν περαιτέρω. Με άλλα λόγια, μετακινούνται στην βαθμίδα πυκνότητας έως ότου φθάσουν σε ένα σημείο όπου η πυκνότητά τους είναι η ίδια με εκείνη την περιοχή του διαλύματος ζάχαρης. Όταν φθάνουν εκεί σταματούν, τελείως, ή για να χρησιμοποιήσω την επαγγελματική γλώσσα των ιολόγων, έχουν φτάσει εκεί όπου συγκολλούνται. Αυτή η συγκεκριμένη συγκόλληση μπορεί κατόπιν να εξαχθεί μεμονωμένη και να φωτογραφηθεί με ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.

 

ΚΤ: Και τα στελέχη των ρετροϊών κολλούν σε ένα χαρακτηριστικό σημείο;

 

ΕΠE: Ναι. Στα διαλύματα σακχαρόζης κολλούν σε ένα σημείο όπου η πυκνότητα είναι 1,16 g/ml.

 

KT: Έτσι, η εξέταση με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σας λέει τι είδους ψάρια πιάσατε;

 

EΠE: Όχι μόνο αυτό. Είναι ο μόνος τρόπος για να μάθεις αν πράγματι έπιασες κανένα ψάρι. Ή αν δεν έπιασες τίποτα.

 

ΚΤ: Πραγματικά. Ο Mοντανιέ και ο Γκάλο δεν το έκαναν αυτό;

 

EΠE: Αυτό είναι ένα από τα πολλά προβλήματα. Ο Μοντανιέ και ο Γκάλλο χρησιμοποίησαν την συγκόλληση βαθμίδας πυκνότητας αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο δεν δημοσίευσαν καμία φωτογραφία ηλεκτρονικού μικροσκοπίου  (ΗΜ) του υλικού σε 1,16 g/ml, υλικό που και αυτοί και κάθε άλλος αποκαλούν από τότε "καθαρό HIV". Αυτό προκαλεί αρκετές απορίες γιατί το 1973 το ίδρυμα Παστέρ οργάνωσε ένα συνέδριο που παρακολούθησαν πολλοί επιστήμονες μερικοί από τους οποίους είναι τώρα μεταξύ των κορυφαίων ειδικών για τον HIV. Σε εκείνο το συνέδριο η μέθοδος απομόνωσης των ρετροϊών συζητήθηκε λεπτομερώς και η φωτογράφηση της ζώνης των 1,16 της βαθμίδας πυκνότητας θεωρήθηκε απολύτως θεμελιώδης.

 

ΚΤ: Αλλά ο Moντανιέ και ο Γκάλλο δημοσίευσαν φωτογραφίες από στελέχη ιών.

 

EΠE: Όχι. Ο Moντανιέ και ο Γκάλλο δημοσίευσαν τις μικροφωτογραφίες ΗΜ μερικών στελεχών τα οποία υποστήριξαν ότι είναι είναι ρετροϊοί και ότι είναι HIV. Αλλά οι φωτογραφίες δεν αποδεικνύουν ότι τα στελέχη είναι ιοί και η ύπαρξη του HIV δεν αποδείχθηκε χρησιμοποιώντας τη μέθοδο που παρουσιάστηκε στο συνέδριο του 1973.

 

ΚΤ: Και ποια ήταν εκείνη η μέθοδος;

 

EΠE: Όλα τα βήματα που μόλις σας είπα. Είναι η μόνη επιστημονική μέθοδος που υπάρχει. Πρέπει να καλλιεργήσεις κύτταρα, να βρεις ένα στέλεχος, να απομονώσεις το στέλεχος, να το τεμαχίσεις, να βρεις τι υπάρχει στο εσωτερικό του και να αποδείξεις κατόπιν ότι τα στελέχη αυτά είναι σε θέση να φτιάξουν περισσότερα ίδια στελέχη του ίδιου είδους με τα ίδια συστατικά όταν προστίθενται σε μια καλλιέργεια μη προσβεβλημένων κυττάρων.

 

ΚΤ: Έτσι προτού να έρθει το AIDS στην επικαιρότητα υπήρχε μια καλά δοκιμασμένη μέθοδος για την απόδειξη της ύπαρξης ενός ρετροϊού αλλά ο Mοντανιέ και ο Γκάλλο δεν ακολούθησαν αυτήν την μέθοδο;

 

EΠE: Χρησιμοποίησαν μερικές από τις τεχνικές αλλά δεν έκαναν όλα τα βήματα ούτε παρουσίασαν αποδείξεις σχετικά με το ερώτημα ποια στελέχη βρίσκονται, αν βρίσκονται, στην ζώνη των 1,16 g/ml της βαθμίδας πυκνότητας, της πυκνότητας που προσδιορίζει τα στελέχη των ρετροϊών.

 

ΚΤ: Αλλά τι γίνεται με τις φωτογραφίες τους;

 

EΠE: Οι μικροφωτογραφίες του ΗΜ από τον Μοντανιέ και τον Γκάλλο και κάθε άλλη φωτογραφία ΗΜ που δημοσιεύτηκε μέχρι και το Μάρτιο αυτού του έτους (1997) προέρχονται από μη καθαρές καλλιέργειες κυττάρων. Το ίδιο ισχύει και για τις φωτογραφίες της βαθμίδας. Μέχρι το Μάρτιο αυτού του έτους, κανένας δεν είχε δημοσιεύσει καμιά φωτογραφία της βαθμίδας πυκνότητας.

 

ΚΤ: Το οποίο είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να αποδείξουμε την απομόνωση των στελεχών των ρετροϊών;

 

EΠE: Ναι.

 

ΚΤ: Μπορεί η περιοχή των 1,16 να περιέχει υλικό εκτός από στελέχη ρετροϊών;

 

EΠE: Ναι. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο χρειάζεται μια φωτογραφία. Για να φανούν όλα αυτά που συμβαίνουν. Ήταν γνωστό πολύ πριν από την εποχή του AIDS ότι  στελέχη που μοιάζουν με ρετροϊούς δεν είναι τα μόνα στελέχη που μπορούν να βρεθούν σε αυτή την περιοχή της βαθμίδας πυκνότητας. Μικροσκοπικά κομμάτια κυττάρων, μερικά αναγνωρίσιμα ως εσωτερικές δομές των κυττάρων, ή απλώς υπολείμματα κυττάρων, μπορούν να συγκολληθούν σε πυκνότητα 1,16 g/ml. Και κάποια στελέχη από αυτό το υλικό μπορούν να εσωκλείσουν νουκλεϊνικά οξέα και να αποκτήσουν εμφάνιση όμοια με εκείνη των στελεχών ρετροϊών.

 

ΚΤ: Τι είναι τα νουκλεϊνικά οξέα;

 

EΠE: Το DNA και το RNA.

 

ΚΤ: Ωστόσο, σίγουρα, εάν τα στελέχη ρετροϊών απελευθερώνονται από τα κύτταρα χωρίς να τα διαταράξουν, είναι δυνατό να αποτελούν προφύλαξη του κυττάρου από μολύνσεις;

 

EΠE: Και είναι και δεν είναι δυνατόν. Βέβαια οι ρετροϊολόγοι που ειδικεύονται στα ζώα γνώριζαν καλά αυτό το πρόβλημα και συμβούλευσαν επιτακτικά να γίνεται  ήπιος χειρισμός των καλλιεργειών  και τακτικά να τους τροφοδοτούν με θρεπτικές ουσίες για να κρατηθούν τα κύτταρα ζωντανά, ώστε να μην αποσυντεθούν. Αλλά στην περίπτωση του HIV υπάρχουν πρόσθετα προβλήματα. Μας λένε ότι ο HIV είναι κυτταροπαθής που σημαίνει ότι σκοτώνει τα κύτταρα. Έτσι δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι τα υποθετικά στελέχη ιών είναι τα μόνα πράγματα που μπορεί να επιπλέουν ολόγυρα στα 1,16 g/ml. Το άλλο γεγονός που προκαλεί σύγχυση είναι ότι σε πολλά πειράματα για το HIV τα κύτταρα τεμαχίζονται σκόπιμα από τον πειραματιστή ως τμήμα του πειράματος. Γνωρίζοντας όλα αυτά, είναι ένα μεγάλο μυστήριο γιατί ο οποιοσδήποτε ερευνητής που ασχολείται με τον HIV θα μπορούσε να έχει παραλείψει το κρίσιμο βήμα της λήψης μιας φωτογραφίας ΗΜ της βαθμίδας πυκνότητας (5)

 

ΚΤ: Θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι η φωτογράφηση με το ΗΜ είναι ιδιαίτερα εξειδικευμένη και δαπανηρή;

 

EΠE: Μπορεί να ήταν στις αρχές της εφαρμογής της μεθόδου αλλά όχι τώρα πια. Τα τελευταία  είκοσι χρόνια τουλάχιστον η χρήση του ΗΜ είναι καθημερινή στα περισσότερα νοσοκομεία για τον εντοπισμό όλων των ειδών των ασθενειών. Εκτός αυτού, υπάρχει αφθονία φωτογραφιών με ΗΜ των καλλιεργειών HIV. Το παράξενο είναι ότι μέχρι και φέτος, για κάποιο άγνωστο λόγο, δεν έχουν υπάρξει καθόλου φωτογραφίες από την βαθμίδα πυκνότητας.

 

ΚΤ: Εντάξει. Ας συζητήσουμε για τις φωτογραφίες της βαθμίδας πυκνότητας που δημοσιεύτηκαν φέτος. Τι βλέπουμε εκεί;

 

EΠE: Δύο ομάδες, μια Γάλλο/Γερμανική (9) και μια από το Εθνικό Ίδρυμα για τον Καρκίνου των ΗΠΑ (10), δημοσίευσαν φωτογραφίες των βαθμίδων πυκνότητας. Στη Γάλλο/Γερμανική μελέτη οι φωτογραφίες είναι από τη περιοχή των 1,16 g/ml. Είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς από ποια πυκνότητα έχουν ληφθεί οι φωτογραφίες στην μελέτη από τις ΗΠΑ αλλά ας υποθέσουμε ότι είναι από την σωστή πυκνότητα των 1,16 για τα στελέχη των ρετροϊών. Το πρώτο πράγμα που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι οι συντάκτες αυτών των μελετών παραδέχονται ότι οι εικόνες τους αποκαλύπτουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία του υλικού στη βαθμίδα πυκνότητας είναι κυτταρικής προέλευσης. Οι συντάκτες περιγράφουν όλο αυτό το υλικό ως "μη-ιικό", ή ως ‘’ψευδο-ιός’’ ή "μικροκύστες".

 

ΚΤ: Τι είναι οι μικροκύστες;

 

EΠE: Εγκολπωμένα τεμάχια κυττάρων.

 

ΚΤ: Υπάρχουν σε αυτές τις εικόνες καθόλου στελέχη που να προέρχονται από ιούς;

 

EΠE: Υπάρχουν μερικά στελέχη για τα οποία οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι είναι στελέχη ρετροϊών. Στην πραγματικότητα, υποστηρίζουν ότι αυτά είναι τα στελέχη HIV αλλά δεν δίνουν κανένα στοιχείο για να στηρίξουν αυτό το επιχείρημα.

 

ΚΤ: Υπάρχουν πολλά από αυτά τα στελέχη του HIV;

 

EΠE: ‘Όχι. Η περιοχή θα έπρεπε να περιέχει δισεκατομμύρια τέτοια στελέχη και όταν βγάζει κανείς μια μικροφωτογραφία με ΗΜ θα έπρεπε να μπορούν να γεμίσουν ολόκληρη τη φωτογραφία.

 

ΚΤ: Έτσι το συγκολλημένο υλικό περιέχει λίγα μόνο στελέχη HIV και από την σκοπιά που δέχεται την ύπαρξη των των στελεχών HIV φαίνεται να έχει  προσμίξεις;

 

EΠE: Ναι.

 

ΚΤ: Οι ειδικοί το σχολιάζουν αυτό;

 

EΠE: Λένε ότι το κυτταρικό υλικό "συν-καθαρίζεται" με τα στελέχη του HIV.

 

ΚΤ: Πείτε μου, τα λίγα στελέχη που λένε ότι είναι στελέχη του ιού HIV, μοιάζουν με ρετροϊό;

 

EΠE: ‘Έχουν μόνο μια ελάχιστη ομοιότητα με στελέχη ρετροϊού. Οπωσδήποτε μοιάζουν περισσότερο με στελέχη ρετροϊού από όλα τα άλλα στελέχη του υλικού αλλά ακόμα κι αν φαίνονται ίδια με τα στελέχη ρετροϊών δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι ρετροϊοί. Ακόμη και ο Γκάλλο αναγνωρίζει την ύπαρξη στελεχών που συγκολλούνται σε 1,16 g/ml και που έχουν την εμφάνιση και τις βιοχημικές ιδιότητες των ρετροϊών αλλά που δεν είναι ρετροϊοί επειδή είναι ανίκανα να αναπαραχθούν(11).

 

ΚΤ: Εντάξει, αλλά εκτός από αυτά, ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών των στελεχών και ενός πραγματικού στελέχους ρετροϊού;

 

EΠE: Ο Γκάλλο και όλοι οι άλλοι ρετροϊολόγοι, καθώς επίσης και ο Χανς Γκέλντερμπλομ που έχει κάνει τις περισσότερες από τις μελέτες με το ΗΜ του HIV, συμφωνούν ότι τα στελέχη των ρετροϊών έχουν σχεδόν σφαιρική μορφή, έχουν διάμετρο 100-120 νανομέτρων και καλύπτονται από εξογκώματα (12, 13). Τα στελέχη που οι δύο ομάδες υποστηρίζουν ότι είναι ο HIV δεν είναι σφαιρικά, καμία διάμετρος δεν είναι μικρότερη από 120 νανόμετρα, στην πραγματικότητα πολλά από αυτά  έχουν κύριες διαμέτρους που ξεπερνούν το διπλάσιο αυτής που επιτρέπεται για έναν ρετροϊό. Και κανένα από αυτά δεν φαίνεται να έχει εξογκώματα.

 

ΚΤ: Σίγουρα το μέγεθος δεν μπορεί να είναι τόσο κρίσιμο. Πολλά πράγματα στη βιολογία έχουν μια περιοχή μεγεθών. Όπως γίνεται με τους ανθρώπους. Πολλοί άνθρωποι είναι διπλάσιοι από άλλους ανθρώπους. Και οι μεν και οι δε εξακολουθούν να είναι άνθρωποι.

 

EΠE: Αυτό που ισχύει για τους ανθρώπους δεν ισχύει για τους ρετροϊούς. Κατ’ αρχήν, οι ρετροϊοί δεν είναι απαραίτητο να μεγαλώσουν. Γεννώνται ενήλικοι. Έτσι η σωστή σύγκριση είναι μεταξύ ρετροϊών και ενήλικων ανθρώπων. Δεν υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι ύψους δώδεκα ποδιών. Στην πραγματικότητα, ο πιο ψηλός άνθρωπος που καταγράφηκε ποτέ ήταν οκτώ πόδια και ένδεκα ίντσες (2.67). Αλλά εδώ υπάρχουν πολύ περισσότερα στοιχεία από το μέγεθος.

 

ΚΤ: Τι άλλο;

 

EΠE: Εάν υποθέσουμε ότι και η Γάλλο/Γερμανική ομάδα και η ομάδα από τις ΗΠΑ αναζήτησαν στελέχη στη σωστή πυκνότητα για τους ρετροϊούς τότε τα στελέχη που βρέθηκαν από τις δύο ομάδες πρέπει να έχουν την ίδια πυκνότητα, 1,16 g/ml. Εάν μετρήσετε τις κύριες και τις δευτερεύουσες διαμέτρους των στελεχών στη φωτογραφία από το ΗΜ που θεωρούνται από τις δύο ομάδες ότι είναι ο HIV και πάρετε τις μέσες διαμέτρους και, καλόπιστα, υποθέσετε ότι είναι όλα σφαιρικά, τότε τα Γάλλο/Γερμανικά στελέχη είναι 1,14 φορές μεγαλύτερα από τα γνήσια στελέχη ρετροϊών και τα στελέχη των ΗΠΑ είναι 1,96 φορές μεγαλύτερα. Τώρα, για να μεταφράσουμε αυτό το δεδομένο σε όγκους, πρέπει να κυβίσουμε τις αναλογίες των διαμέτρων. Έτσι, εάν πάρουμε τα 120 νανόμετρα ως ανώτερο όριο για τη διάμετρο ενός στελέχους ρετροϊού και κάνουμε τους υπολογισμούς, τα Γάλλο/Γερμανικά στελέχη έχουν 50% μεγαλύτερο όγκο από ένα στέλεχος ρετροϊού και τα στελέχη από τις ΗΠΑ έχουν 750% μεγαλύτερο όγκο. Επίσης τα στελέχη από τις ΗΠΑ είναι πέντε φορές ογκωδέστερα από τα Γάλλο/Γερμανικά.

 

ΚΤ: Τι μας λέει αυτό;

 

EΠE: Μας λέει ότι τα Γάλλο/Γερμανικά και στελέχη από τις ΗΠΑ πρέπει να περιέχουν 50% ή 750% περισσότερη μάζα από τα γνήσια στελέχη ρετροϊών.

 

ΚΤ: Γιατί συμβαίνει αυτό;

 

EΠE: Επειδή η πυκνότητα είναι η αναλογία της μάζας προς τον όγκο. Εάν ο όγκος αυξηθεί με ένα τρόπο, για να διατηρηθεί η ίδια πυκνότητα, η μάζα πρέπει να αυξηθεί με τον ίδιο τρόπο.

 

ΚΤ: Εντάξει αλλά που θέλετε να καταλήξετε;

 

EΠE: Θέλω να καταλήξω στο γεγονός ότι οποιοδήποτε γνήσιο στέλεχος ρετροϊόύ περιέχει μια συγκεκριμένη ποσότητα RNA και πρωτεΐνης. Ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο. Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε τα στελέχη αυτά αποτελούνται από πολύ περισσότερο υλικό από τους γνήσιους ρετροϊούς. Το οποίο σημαίνει ότι εάν αυτά τα διαφορετικού μεγέθους στελέχη είναι πραγματικά HIV τότε ο HIV δεν μπορεί να είναι ένας ρετροϊός. Η μόνη εναλλακτική εξήγηση είναι ότι οι μικροφωτογραφίες ΗΜ δεν είναι από τη ζώνη 1,16 g/ml. Εάν συμβαίνει αυτό τότε δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να επαναπροσδιορίσουμε τους ρετροϊούς και το πιο σημαντικό, να πάψουν να θεωρούνται τα 1,16 ως HIV. Αλλά εάν κάνουμε κάτι τέτοιο τότε όλη η έρευνα που γίνεται για το HIV που χρησιμοποιεί αυτήν την ζώνη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί επειδή αυτό ακριβώς είναι αυτό που χρησιμοποιούν όλοι ως καθαρισμένο HIV. Αυτό θα σήμαινε παραδείγματος χάριν ότι αυτή η ζώνη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ληφθούν οι πρωτεΐνες και το RNA ως διαγνωστικοί παράγοντες για να αποδειχθεί η μόλυνση από τον HIV.

 

ΚΤ: Αναφέρατε ότι από τα στελέχη λείπουν τα εξογκώματα. Πόσο σοβαρό ελάττωμα είναι αυτό;

 

EΠE: Όλοι οι ειδικοί του AIDS συμφωνούν ότι τα εξογκώματα είναι απολύτως απαραίτητα για το στέλεχος HIV για να προσκολληθεί πάνω σε ένα κύτταρο. Είναι το πρώτο βήμα για τη μόλυνση αυτού του κυττάρου. Έτσι, εάν δεν υπάρχει προσκόλληση, δεν υπάρχει καμία μόλυνση. Όλοι οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα εξογκώματα περιέχουν μια πρωτεΐνη που ονομάζεται gp120 που είναι ο γάντζος των εξογκωμάτων που αγκιστρώνεται στην επιφάνεια του κυττάρου που πρόκειται να μολύνει (14). Εάν τα στελέχη HIV δεν έχουν τα εξογκώματα τότε πώς μπορεί να αναπαραχθεί ο ΗΙV;

 

ΚΤ: Εννοείτε ότι δεν μπορεί να συγκρατηθεί στο κύτταρο ώστε να εισβάλλει σε αυτό;

 

EΠE: Ακριβώς. Και εάν δεν μπορεί να δημιουργήσει αντίγραφα, τότε ο HIV δεν είναι ένα μολυσματικό στέλεχος.

 

ΚΤ: Αυτό μου ακούγεται σαν ένα σοβαρό πρόβλημα. Πώς απαντούν οι ειδικοί;

 

EΠE: Το αποφεύγουν. Και το πρόβλημα των εξογκωμάτων δεν είναι κάτι νέο. Η γερμανική ομάδα επέστησε την προσοχή σε αυτό το πρόβλημα προς το τέλος της δεκαετίας του '80 και ξανά το 1992, (15,16). Την στιγμή που απελευθερώνεται ένα στέλεχος HIV από ένα κύτταρο όλα τα εξογκώματα εξαφανίζονται. Αυτό το γεγονός από μόνο του έχει πολλές επιπτώσεις. Παραδείγματος χάριν, τα τρία τέταρτα όλων των αιμοφιλικών που ελέγχθηκαν είναι θετικοί στα αντισώματα του HIV. Και υποστηρίζεται ότι οι αιμοφιλικοί τα απόκτησαν αυτά ως αποτέλεσμα του ότι μολύνθηκαν από το HIV από τις εγχύσεις του παράγοντα VIII ο οποίος ήταν μολυσμένος, τον οποίο χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν την ανικανότητα του αίματός τους να πήξει. Το πρόβλημα είναι ότι ο παράγοντας VIII φτιάχνεται από το πλάσμα του αίματος. Πρόκειται δηλαδή για αίμα του οποίου έχουν αφαιρεθεί όλα τα κύτταρα που σημαίνει ότι εάν υπάρχουν οποιαδήποτε στελέχη HIV στον παράγοντα VIII αυτά πρέπει να είναι ελεύθερα στο διάλυμα-πλάσμα. Αλλά αν οι HIV δεν έχουν κύτταρα και δεν έχουν κανένα εξόγκωμα τότε οι HIV δεν έχουν κανένα τρόπο να μπουν σε ένα νέο κύτταρο και να το μολύνουν.

 

ΚΤ: Τότε πώς εξηγείτε τα αντισώματα του HIV και το AIDS των αιμοφιλικών;

 

EΠE: Οι συνάδελφοί μου και έχουμε δημοσιεύσει διάφορες εργασίες στις οποίες συζητώνται οι εναλλακτικές εξηγήσεις συμπεριλαμβανομένης μιας λεπτομερούς ανάλυσης της αιμοφιλίας σε μια εργασία κατόπιν πρόσκλησης στην ειδική έκδοση του 1995 του Genetica (17) που αφιερώνεται στη διαμάχη γύρω από την συσχέτιση των HIV/AIDS.

 

ΚΤ: Πρέπει να ομολογήσω ότι το βρίσκω πολύ δύσκολο να δεχτώ ότι οι αιμοφιλικοί δεν έχουν μολυνθεί μέσω των μολυσμένων συμπυκνωμάτων για την πήξη του αίματος. Και στοιχηματίζω ότι το ίδιο πρόβλημα θα έχουν και οι αιμοφιλικοί.

 

EΠE: Δυστυχώς αυτό ισχύει αλλά ίσως μπορώ να σας πείσω με μια γρήγορη και απλή εξήγηση. Πείτε μου κάτι. Εάν κάποιος θετικός στον HIV κοπεί και αιμορραγήσει πόσο καιρό το αίμα παραμένει μολυσματικό; Έξω από το σώμα;

 

ΚΤ: Σύμφωνα με αυτό που έχω διαβάσει, για μερικές μόνο ώρες το περισσότερο.

 

EΠE: Και γιατί συμβαίνει αυτό;

 

ΚΤ: Επειδή ο HIV αφυδατώνεται και πεθαίνει. Βεβαίως αυτό λέει το Κέντρο Πρόληψης Ασθενειών (ΚΠΑ)  (18).

 

EΠE: Εντάξει. Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω το εξής. Πώς φτιάχνεται ο παράγοντας VIII;

 

ΚΤ: Από το αίμα.

 

EΠE: Σωστά. Έχετε δει πάντα ένα φιαλίδιο του παράγοντα VIII;

 

ΚΤ: Όχι.

 

EΠE: Εντάξει θα σας πω. Έρχεται ως ξηρά, λεπιοειδής, κιτρινωπή σκόνη και ώσπου να χρησιμοποιηθεί είναι τουλάχιστον μερικών μηνών. Βλέπετε το πρόβλημα;

 

ΚΤ: Εάν είναι αποξηραμένο και τόσο παλιό τότε ο οποιοσδήποτε HIV σε αυτό θα έπρεπε να είναι νεκρός από καιρό.

 

EΠE: Ακριβώς. Τότε με ποιόν τρόπο ο παράγοντας VΙΙΙ προκαλεί τη μόλυνση από τον HIV και το AIDS στους αιμοφιλικούς;

 

ΚΤ: Δεν ξέρω αλλά αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί η ομάδα σας δεν είναι η πλέον δημοφιλής. Ίσως να μην έπρεπε να εκτραπούμε σε μια συζήτηση για την αιμοφιλία. Γιατί πιστεύετε ότι μέχρι τώρα οι περισσότεροι ειδικοί του HIV ήταν αρκετά ικανοποιημένοι όταν θεωρούσαν το υλικό στην πυκνότητα 1,16 ως καθαρό HIV;

 

EΠE: Σκέφτομαι ότι είναι πρόωρο να δεχτούμε ότι αυτές οι εικόνες έχουν πείσει κάποιους ότι η περιοχή των 1,16 g/ml της βαθμίδας πυκνότητας αποτελείται μόνο από καθαρούς HIV.

 

ΚΤ: Καλά πώς απαντά η ομάδα σας σε αυτές τις φωτογραφίες;

 

EΠE: Από τα στοιχεία που παρέχονται σε αυτές τις φωτογραφίες δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποστηρίξει κανείς ότι αυτό το υλικό είναι καθαρό ή ότι περιέχει στελέχη που μοιάζουν με ρετροϊούς πόσο μάλλον ότι περιέχουν ρετροϊούς ή ακόμα περισσότερο, έναν συγκεκριμένο ρετροϊό, τον HIV. Και αυτό ενισχύει τη θέση που έχουμε υποστηρίξει από την αρχή. Και τη θέση που από πολύ καιρό πριν εκφράσαμε σε έντυπα ότι δεν έχουν παρουσιαστεί αποδεικτικά στοιχεία υπέρ της απομόνωσης ενός ρετροϊού σε ασθενείς του AIDS ή εκείνους που κινδυνεύουν από AIDS.

 

ΚΤ: Εντάξει. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις φωτογραφίες του Μαρτίου και ας συζητήσουμε για αυτά που μπορούμε να συναγάγουμε από αυτά που ήταν γνωστά από πιο πριν. Πόσο αδιάβλητα είναι τα στοιχεία που υπήρχαν πριν από το Μάρτιο σχετικά με την ύπαρξη του HIV;

 

EΠE: Εάν επικεντρωθούμε στα στελέχη, όλα τα στοιχεία προέρχεται από μικροφωτογραφίες ΗΜ ολόκληρων των καλλιεργειών των κυττάρων. Όχι από βαθμίδες πυκνότητας. Από αυτά τα στοιχεία μπορεί να ειπωθεί ότι οι κυτταροκαλλιέργειες περιέχουν μια μεγάλη ποικιλία στελεχών μερικά από τα οποία θεωρούνται ότι μοιάζουν με τα στελέχη ρετροϊών. Μόνο αυτό. Κανένα από τα στοιχεία που αφορούν τα στελέχη δεν έχει προχωρήσει παραπέρα. Κανένας καθαρισμός, καμία ανάλυση και καμία απόδειξη ότι αναπαράγονται. Σε αυτές τις καλλιέργειες διάφορες ερευνητικές ομάδες συμπεριλαμβανομένου του Χανς Γκέντερμπλομ και των συνεργατών του από το Ίδρυμα Koch στο Βερολίνο που ειδικεύονται σε αυτήν την περιοχή έχουν εκθέσει όχι μόνο έναν τύπο στελέχους αλλά μια εντυπωσιακά μεγάλη ποικιλία στελεχών (13,19,20). Αυτό δημιουργεί διάφορα ερωτήματα. Εάν ένα από αυτά τα στελέχη είναι πραγματικά ρετροϊός που οι ειδικοί αποκαλούν HIV, τι είναι όλα τα άλλα; Εάν τα στελέχη HIV προέρχονται από τους ιστούς των ασθενών του AIDS, από πού προέρχονται όλα τα άλλα; Ποια από αυτά τα στελέχη συγκολλούνται σε 1,16 g/ml; Εάν τα στελέχη HIV προκαλούν το AIDS γιατί να μην προκαλεί ΑΙDS και ένα ή αρκετά από τα άλλα στελέχη; Γιατί να μην προκαλούν το AIDS όλα τα στελέχη; Ή γιατί να μην είναι το AIDS ή οι καλλιέργειες η αιτία που εμφανίζονται τα στελέχη; Και όταν φτάνουμε στον HIV, οι ειδικοί για τον HIV δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν μεταξύ τους ακόμη και σχετικά με το ποιο είναι το στέλεχος HIV. Υπάρχουν τρεις υπο-οικογένειες των ρετροϊών και ο HIV έχει ταξινομηθεί από τις διαφορετικές ερευνητικές ομάδες σε δύο από αυτές τις υπο-οικογένειες καθώς επίσης και σε τρία διαφορετικά είδη.

 

ΚΤ: Πού μας οδηγεί αυτό;

 

EΠE: Ακόμα δεν ξέρουμε τι είδους είναι όλα αυτά τα στελέχη. Δεν έχουμε ακόμα ένα συγκεκριμένο στέλεχος που να έχει αποδειχθεί ότι είναι ρετροϊός από το οποίο να πάρουμε τις πρωτεΐνες και το RNA για να το χρησιμοποιήσουμε σε εξετάσεις για τη μόλυνση στους ανθρώπους ή για να κάνουμε πειράματα για να δοκιμάσουμε και να καταλάβουμε τι συμβαίνει, εάν πραγματικά υπάρχει ένας ιός που προκαλεί το AIDS.

 

ΚΤ: Εντάξει. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε μια φωτογραφία βαθμίδας πυκνότητας και ότι περιέχει τις χιλιάδες στελεχών όλα στο σωστό μέγεθος και μορφή, και με τα εξογκώματα, ώστε να αποκαλεστούν στελέχη ρετροϊών. Ας πάμε σε αυτό που πρέπει να γίνει μετά.

 

EΠE: Τα επόμενα βήματα είναι να τεμαχιστούν τα στελέχη, να ανακαλυφθούν ποιες πρωτεΐνες και ποιο RNA περιέχονται σε αυτά, να αποδειχθεί ότι μια από τις πρωτεΐνες είναι ένα ένζυμο που μετατρέπει το RNA σε DNA και τελικά, να ληφθούν περισσότερες φωτογραφίες της βαθμίδας πυκνότητας και να αποδειχθεί ότι όταν τα ΚΑΘΑΡΑ στελέχη εισάγονται σε μια παρθένα κυτταροκαλλιέργεια δημιουργούνται ακριβώς τα ίδια στελέχη φτιαγμένα από ίδια συστατικά.

 

ΚΤ: Και αυτό έχει γίνει;

 

EΠE: Όχι, αλλά ίσως μπορέσω να εξηγήσω τα πράγματα με μεγαλύτερη σαφήνεια μιλώντας σας για όσα έχουν γίνει ως τώρα. Συγκεκριμένα μερικά από τα πειράματα του Γκάλλο από το 1984.

 

ΚΤ: Δεν είναι το 1984 κάτι σαν αρχαιότητα;

 

EΠE: ‘Όχι γιατί τότε έγινε η καλύτερη έρευνα για την απομόνωση του HIV. Εκείνα τα πειράματα είναι ζωτικής σημασίας επειδή όλα όσα είναι πιστευτά και που διδάσκονται για τον HIV στηρίζονται σε αυτό που συνέβη τότε.

 

ΚΤ: Όλα;

 

EΠE: Ναι, όλα μα όλα. Το ερώτημα αν έχει απομονωθεί ένα στέλεχος HIV και επομένως αν ευσταθεί οποιoσδήποτε ισχυρισμός ότι υπάρχει, οι πρωτεΐνες HIV που χρησιμοποιούνται στις εξετάσεις αντισωμάτων, το RNA που χρησιμοποιείται ειδικά για να εντοπιστούν τα παιδιά που έχουν μολυνθεί με τον HIV και που τώρα χρησιμοποιείται για να μετρήσουν το αποκαλούμενο ιικό φορτίο. Και άλλα. Αλλά το ερώτημα είναι είναι αυτά τα πειράματα ικανοποιητικά;

 

ΚΤ: Ικανοποιητικά για να γίνει τι;

 

ΕΠE: Ικανοποιητικά για να υποστηρίξει κανείς την ύπαρξη ενός μοναδικού ρετροϊού αποκαλούμενου HIV και ότι προκαλεί το AIDS.

 

ΚΤ: Εντάξει. Πέστε μας για τα πειράματα του Γκάλλο. Γιατί αλήθεια ενδιαφέρθηκε για το AIDS;

 

EΠE: Μέχρι το 1984 ο Γκάλλο είχε περάσει ήδη περισσότερο από μια δεκαετία κάνοντας έρευνα πάνω στους ρετροϊούς και στον καρκίνο. Ήταν ένας από τους πολλούς ιολόγους που κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 ενεπλάκη στον πόλεμο του Προέδρου Νίξον κατά του καρκίνου. Στα μέσα της δεκαετίας του '70 ο Γκάλλο υποστήριξε ότι έχει ανακαλύψει τον πρώτο ανθρώπινο ρετροϊό στους ασθενείς με λευχαιμία. Υποστήριξε ότι τα στοιχεία του απέδειξαν την ύπαρξη ενός ρετροϊού που ονόμασε HL23V. (11,21). Όπως ακριβώς θα έκανε αργότερα με τον HIV, ο Γκάλλο χρησιμοποίησε τις αντιδράσεις των αντισωμάτων για να ‘’αποδείξει’’ ποιες από τις πρωτεΐνες που περιέχονταν στις καλλιέργειες προέρχονταν από πρωτεΐνες ιών. Λίγο αργότερα άλλοι υποστήριξαν ότι είχαν βρει τα ίδια αντισώματα σε πολλούς ανθρώπους που δεν είχαν λευχαιμία. Εντούτοις, μερικά χρόνια μετά από αυτό τα ίδια αντισώματα αποδείχθηκαν ότι εμφανίζονταν φυσικά και ότι κατευθύνονταν εναντίον πολλών ουσιών που δεν είχαν καμία σχέση με ρετροϊούς (22,23). Έτσι έγινε αντιληπτό ότι ο HL23V ήταν ένα μεγάλο λάθος. Δεν υπήρχε κανένας ρετροϊός HL23V. Έτσι τα στοιχεία του Γκάλλο αποδείχθηκαν ότι ήταν αποτυχία και ο HL23V τώρα πια έχει εξαφανιστεί. Αυτό που μας ενδιαφέρει εν τούτοις είναι ότι τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηριχθεί ότι αποδείχθηκε η ύπαρξη του HL23V είναι του ίδιου είδους με εκείνα που χρησιμοποιούνται για την απόδειξη της ύπαρξης του HIV. Στην πραγματικότητα τα στοιχεία για τον HL23V ήταν καλύτερα από εκείνα για τον HIV.

 

ΚΤ: Καλύτερα με ποιο τρόπο;

 

EΠE: Λοιπόν, αντίθετα από ότι με το HIV, ο Γκάλλο βρήκε την αντίστροφη μεταγραφάση στον ζωντανό ιστό. Χωρίς να πρέπει να φτιάξει καλλιέργειες. Και δημοσίευσε μια φωτογραφία από ΗΜ μικροσκόπιο της βαθμίδας πυκνότητας του υλικού που υπάρχει σε 1,16 g/ml.

 

KT: Αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν ακόμα μια αποτυχία;

 

EΠE: Ούτε και ο Γκάλλο δεν συζητά πια για το HL23V. Αλλά το 1980 είπε ότι είχε ανακαλύψει έναν άλλο ρετροϊό. Ήταν κατά βάση του ίδιου είδους στοιχεία από ασθενείς με λευχαιμία και αυτή τη φορά τον ονόμασε HTLV-I και υποστήριξε ότι προκαλεί μια ιδιαίτερα σπάνια μορφή λευχαιμίας που ο Γκάλλο ονομάζει τώρα Λευχαιμία Ενήλικων Κυττάρων T4, ATL. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες αντιστοιχίες και παράδοξα μεταξύ του HIV και του HTLV-I.

 

KT: Ποια είναι αυτά;

 

EΠE: Υποστηρίζεται ότι προσβάλουν τα ίδια κύτταρα και διαδίδονται με τον ίδιο τρόπο. Ακόμα αντίθετα από τον HIV, ο HTLV-I δεν έχει πάει πέρα από την περιοχή όπου ανακαλύφθηκε. Η μέγιστη διάδοση του HTLV-I αναφέρθηκε στην Αφρική και τη Νότια Ιαπωνία και εκεί παρέμεινε. Αυτό χρονικά εκτείνεται περισσότερο από ότι το AIDS και ας μην ξεχνάμε ότι αν και υποστηρίζεται ότι αυτός ο ιός προκαλεί λευχαιμία, λιγότερο από το 1% των ατόμων των οποίων η εξέταση που έκαναν βγήκε θετική ανέπτυξαν λευχαιμία. Ακόμα και μετά από σαράντα χρόνια. Αλλά ξεφεύγω. Αυτό που ήμουν έτοιμη να πω ήταν ότι πολλοί από τους πρώτους ασθενείς του AIDS εμφάνισαν έναν καρκίνο γνωστό ως σάρκωμα Καπόζι, καθώς επίσης και χαμηλό πλήθος των ίδιων T4 κυττάρων που είναι παρόντα σε υπερβολικούς αριθμούς σε ασθενείς με λευχαιμία ATL. Αυτό ήταν γνωστό επειδή η τεχνολογία για να μετρηθούν οι διαφορετικές κατηγορίες λεμφοκυττάρων αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου που εμφανίστηκε το AIDS.

 

ΚΤ: Ο HIV υποτέθηκε ότι σκοτώνει τα T4 κύτταρα;

 

EΠE: Λοιπόν, αυτό ήταν πάρα πολύ πρώιμο για το AIDS αλλά υποτέθηκε ότι κάτι τους σκότωνε. Αργότερα ο Γκάλλο σκέφτηκε ότι ο HTLV-I είναι ο ένοχος αλλά η θεωρία αυτή είχε πρόβλημα επειδή το HTLV-I προκαλεί σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τη λευχαιμία στην οποία υπάρχουν πάρα πολλά T4 κύτταρα. Επίσης, παρά τα υψηλά ποσοστά των αντισωμάτων του HTLV-I στη Νότια Ιαπωνία, δεν σημειώθηκε καμία περίπτωση AIDS. Εντούτοις, επειδή οι ομοφυλόφιλοι άντρες με AIDS παρουσίαζαν μια τόσο υψηλή συχνότητα καρκίνου του τύπου του σαρκώματος Kαπόζι, και επειδή κάτι φάνηκε ότι επηρέαζε τα T4 στα λεμφοκύτταρά τους, ο Γκάλλο επέμεινε στην προσπάθεια να βρεθεί ένας ρετροϊός για να τα εξηγήσει όλα.

 

ΚΤ: Τι συνέβη ύστερα;

 

EΠE: Ο Γκάλλο και οι συνάδελφοί του έκαναν πολλά πειράματα που κατέληξαν σε τέσσερα διαδοχικά άρθρα που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Science τον Μάιο του 1984. Αυτό συνέβη ένα χρόνο αφότου δημοσίευσαν οι Γάλλοι το δικό τους άρθρο επίσης στο περιοδικό Science. H ομάδα του Γκάλλο άρχισε καλλιεργώντας λεμφοκύτταρα από ασθενείς με AIDS αλλά προφανώς, καμία από τις καλλιέργειες δεν παρήγαγε αρκετή αντίστροφη μεταγραφάση για να πείσει τον Γκάλλο ότι υπήρχε στο δείγμα ένας ρετροϊός. Εκείνη την περίοδο ο Γκάλλο είχε στην ομάδα του έναν Τσέχο ερευνητή που ονομάζονταν Μίκουλας Πόποβιτς και έτσι ο Πόποβιτς και ο Γκάλλο συμφώνησαν να αναμίξουν υγρά καλλιεργειών από δέκα ασθενείς με AIDS και να προσθέσουν αυτό το μείγμα σε μια καλλιέργεια κυττάρων λευχαιμίας. Τα κύτταρα λευχαιμίας που χρησιμοποίησαν σε αυτή την καλλιέργεια είχαν ληφθεί κάποια χρόνια νωρίτερα από έναν ασθενή με ATL. Όταν το έκαναν αυτό τότε παρήχθη αρκετή αντίστροφη μεταγραφάση για να πείσει το Γκάλλο και τον Πόποβιτς ότι τώρα πια είχαν βρει έναν ρετροϊό.

 

ΚΤ: Εννοείτε ότι ένας ρετροϊός δεν θα πολλαπλασιάζονταν σε μεμονωμένες καλλιέργειες από τους ασθενείς του AIDS αλλά πολλαπλασιάστηκε όταν τα δείγματα ανακατεύτηκαν και καλλιεργήθηκαν;

 

EΠE: Ναι.

 

ΚΤ: Αυτό δεν είναι κάτι που μπερδεύει; Πώς μπορεί ένα μικρόβιο να κάνει κάτι τέτοιο; Σίγουρα εάν ήταν παρόν σε ένα από τα δείγματα, εφ' όσον γίνονται οι καλλιέργειες με τον ίδιο τρόπο, αυτό θα πολλαπλασιάζονταν ότι και αν συνέβαινε.

 

EΠE: Είναι μια εύλογη σκέψη.

 

ΚΤ: Και εάν αναμιγνύατε όλα τα δείγματα, πώς θα ξέρατε ποιο είχε τον ιό αρχικά; Θα μπορούσε να έχει προέλθει από μόνο έναν ασθενή. Ρωτήθηκε ποτέ ο Γκάλλο για αυτό;

 

EΠE: Ρωτήθηκε και σε ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ το 1993 είπε δεν τον ενδιέφερε εάν ο ιός προήλθε από έναν μόνο ασθενή ή εάν προήλθε από μια ομάδα ασθενών.

 

ΚΤ: Δεν είπατε ότι τα λευχαιμικά κύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν στις καλλιέργειες λήφθηκαν αρχικά από έναν ασθενή με Λευχαιμία Ενήλικων Κυττάρων Τ4;

 

EΠE: Ναι.

 

ΚΤ: Επομένως, πρέπει σίγουρα οι καλλιέργειες να περιέχουν πολλά T4 κύτταρα;

 

EΠE: Πράγματι.

 

ΚΤ: Εάν εκείνες οι καλλιέργειες αποτελούνταν από T4 κύτταρα και εάν ο HIV σκοτώνει αυτά τα κύτταρα, πώς θα μπορούσε ένας φονικός ιός κυττάρων να αναμένεται να πολλαπλασιαστεί;

 

EΠE: Αυτό είναι ένα ακόμα πρόβλημα με τη θεωρία του HIV για το AIDS. Ακόμα κι αν ο HIV υποστηριχθεί ότι σκοτώνει τα T4 κύτταρα και ότι κάνει τους ανθρώπους ανοσοανεπαρκείς, αυτό σημαίνει το "AID" στο AIDS, η λευχαιμική γραμμή κυττάρων καθώς επίσης και ο κλώνος του με το όνομα Η9 που ο Πόποβιτς παρήγαγε τελικά, είναι και ο δύο αθάνατοι ακόμα και όταν μολυνθούν με τον HIV. Αυτό σημαίνει ότι παρά τη δολοφονία από τον HIV τα κύτταρα επιτρέπουν σε αυτό που θεωρείται ως HIV να αναπαράγεται συνεχώς. Ο H9 κλώνος χρησιμοποιείται ευρέως και στην έρευνα και εμπορικά για την παραγωγή αυτών που θεωρούνται ως πρωτεΐνες HIV για να χρησιμοποιηθούν στα τεστ με τα οποία γίνεται ο έλεγχος για τα αντισώματα.

 

ΚΤ: Εντάξει. Αλήθεια, τι έκανε ο Γκάλλο για να αποδείξει ότι είχε απομονώσει έναν νέο ρετροϊό από τους ασθενείς με AIDS;

 

EΠE: Εάν διαβάσατε το πρώτο άρθρο, αυτό που αποκαλέστηκε απομόνωση ήταν: α) οι μικροφωτογραφίες ΗΜ μερικών στελεχών από τις καλλιέργειες, όχι η βαθμίδα, β) η εύρεση αντίστροφης μεταγραφάσης και γ) η παρατήρηση ότι μερικά αντισώματα που είναι παρόντα σε έναν αιμοφιλικό καθώς επίσης και σε κουνέλια αντέδρασαν με μερικές από τις πρωτεΐνες στα κύτταρα των καλλιεργειών.

 

ΚΤ: Αυτό αναφέρθηκε ως απομόνωση ενός ιού;

 

EΠE: Ναι.

 

ΚΤ: Είναι αυτή πραγματικά απομόνωση;

 

EΠE: Όχι. Απομόνωση σημαίνει το διαχωρισμό από όλα τα άλλα. Όχι μόνο ανίχνευση μερικών φαινομένων. Ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί η ύπαρξη ενός μολυσματικού παράγοντα είναι να απομονωθεί. Αυτό είναι η ουσία της διαφωνίας.

 

ΚΤ: Ναι, αλλά απομονωμένος ή όχι, πώς απαντάτε στον ισχυρισμό του  Γκάλλο ότι στις καλλιέργειές του αναπτύχθηκε ένας ρετροϊός;

 

EΠE: Επιτρέψτε μου να επαναλάβω, δεν γεννάται θέμα απομόνωσης. Ο Γκάλλο δεν απομόνωσε έναν ιό. Δεν υπάρχει καμία φωτογραφία ΗΜ από δείγμα συγκόλλησης από το οποίο θα ανέμενε κάποιος να μην εμφανίσει τίποτα άλλο παρά στελέχη ρετροϊού. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει; Δεν υπήρξε καμία φωτογραφία ΗΜ ενός συγκολλημένου δείγματος. Μόνο φωτογραφίες του κυττάρου με μια δωδεκάδα περίπου στελεχών που βρίσκονται εκεί κοντά αλλά καμία εξαγωγή, ανάλυση και απόδειξη ότι αυτά τα στελέχη θα μπορούσαν να αναπαράγουν τα ίδια στελέχη. Αλλά αυτό που πρέπει να ρωτήσουμε είναι εάν ο Γκάλλο είχε την απόδειξη για να ισχυριστεί έστω ότι είχε ανιχνεύσει έναν ρετροϊό. Κατά την άποψή μας όχι. Και είναι ζωτικής σημασίας σε αυτό το σημείο να δηλωθεί ότι η εύρεση των στελεχών και της αντίστροφης μεταγραφάσης δεν είναι απόδειξη ότι υπάρχει ένας ρετροϊός.

 

ΚΤ: Είπατε ότι τα στελέχη ενός ρετροϊού περιέχουν αντίστροφη μεταγραφάση.

 

EΠE: Πράγματι, στην πραγματικότητα η αντίστροφη μεταγραφάση (ΑΜ) ανακαλύφθηκε στους ρετροϊούς αλλά εδώ υπάρχει μια παγίδα. Η παγίδα έχει δύο όψεις. Η μία είναι ο τρόπος που αποδεικνύεται η παρουσία της ΑΜ και η άλλη το γεγονός ότι η ΑΜ δεν εμφανίζεται αποκλειστικά στους ρετροϊούς.

 

ΚΤ: ΑΜ;

 

EΠE: Αντίστροφη μεταγραφάση. Η ύπαρξη της ΑΜ αποδεικνύεται έμμεσα. Με την τοποθέτηση κάποιου RNA σε μια καλλιέργεια και την παρατήρηση εάν εμφανίζεται το DNA που περιέχει την αντίστοιχη ακολουθία.

 

ΚΤ: Εννοείτε ότι η παρουσία της ΑΜ υπονοείται από τη δυνατότητα της καλλιέργειας να κάνει αυτό το συγκεκριμένο τέχνασμα;

 

EΠE: Ναι. Ανιχνεύεται με την επίδειξη της διαδικασίας της αντίστροφης μεταγραφής. Όπως συμβαίνει με πολλούς ελέγχους ενζύμων ο έλεγχος για την αντίστροφη μεταγραφάση προσδιορίζει τι κάνει το ένζυμο, δεν προσδιορίζει το ίδιο το ένζυμο. Έτσι στην περίπτωση της ΑΜ προσδιορίζει την παραγωγή του DNA που αντιγράφεται από ένα συνθετικό κομμάτι του RNA που εισάγεται στις καλλιέργειες. Το πρόβλημα είναι ότι η ΑΜ δεν είναι το μόνο πράγμα που είναι ικανό για αυτό το τέχνασμα όπως το αποκαλείτε. Άλλα ένζυμα, κανονικά κυτταρικά ένζυμα μπορούν επίσης να κάνουν αυτό το τέχνασμα. Στην πραγματικότητα το κάνουν πολύ καλά με το ίδιο συνθετικό RNA που όλοι οι ερευνητές του HIV εισάγουν στις καλλιέργειές τους για να αντιγραφεί σε DNA (24) και για να υποστηρίξουν ότι οι καλλιέργειές τους περιέχουν ΑΜ του ΗΙV και επομένως HIV. Και τo χειρότερο, αν διαβάσει κανείς βιβλιογραφία για το AIDS, αυτό που γίνεται φανερό είναι ότι μερικοί ερευνητές που δημοσιεύουν τους ισχυρισμούς ότι έχουν απομονώσει τον HIV δεν έχουν κάνει τίποτα παραπάνω από την ανίχνευση ΑΜ.

 

ΚΤ: Αυτό είναι πολύ εξοργιστικό.

 

EΠE: Υπάρχουν πολλά περισσότερα από την ΑΜ. Παραδείγματος χάριν, σύμφωνα με τον Χάρολντ Βάρμους, τον τιμημένο με Νόμπελ και επικεφαλή των Εθνικών Ιδρυμάτων Υγείας, οι ίδιες οι ΑΜ είναι επίσης παρούσες και σε κανονικά κύτταρα. Και τα βακτήρια έχουν ΑΜ. Είναι γνωστό επίσης ότι μερικές από τις χημικές ουσίες που είναι υποχρεωτικά συστατικά αυτών των καλλιεργειών αναγκάζουν τα κανονικά λεμφοκύτταρα να κάνουν αντίστροφη μεταγραφή. Και τα λευχαιμικά κύτταρα μπορούν επίσης να κάνουν χωρίς βοήθεια το ίδιο τέχνασμα όταν δεν καλλιεργούνται με τέτοιες χημικές ουσίες ή κύτταρα από τους ασθενείς με AIDS.

 

ΚΤ: Επομένως υπάρχουν πολλοί πιθανοί λόγοι για την ύπαρξη ΑΜ;

 

EΠE: Ναι και υπάρχει ακόμα ένας. Θυμάμαι ότι ο Γκάλλο και ο Πόποβιτς χρησιμοποίησαν Η9 κύτταρα για να αποδείξουν την ύπαρξη αυτού που ισχυρίστηκαν ότι είναι ένας νέος ρετροϊός. Αλλά όπως είπα πιο πριν, εάν αναζητήσετε την καταγωγή της γραμμής του κυττάρου Η9 θα βρείτε ότι προέρχεται από τη γραμμή κυττάρων HUT78, μια γραμμή κυττάρων που ξεκίνησε από έναν ασθενή για τον οποίο ο Γκάλλο λέει ότι είχε μια μορφή κακοήθειας που προκλήθηκε από τον ιό HTLV-I. Εάν εκείνη η κακοήθεια προκαλείται από τον HTLV-I τότε ο HTLV-I και η ΑΜ του θα βρίσκονται στα ίδια τα κύτταρα που ο Γκάλλο χρησιμοποίησε για να αποδείξει την παρουσία του HIV.

 

ΚΤ: Αλλά σίγουρα κανένας δεν θα έψαχνε για νέους ρετροϊούς χρησιμοποιώντας κύτταρα που περιείχαν ήδη έναν άλλο ρετροϊό;

 

EΠE: Θα πίστευε κανείς πως όχι, ειδικά όταν πριν από λιγότερο από ένα χρόνο ο Γκάλλο δημοσίευσε ένα άρθρο στο περιοδικό Nature όπου ανέφερε τις γενετικές ακολουθίες του HTLV-I στη γραμμή κυττάρων από την οποία προήλθαν τελικά τα H9 κύτταρα (25)

 

ΚΤ: Επομένως τα στοιχεία που χρησιμοποιούν την ΑΜ δεν φαίνονται ικανοποιητικά;

 

EΠE: Το πρόβλημα με την ΑΜ είναι το ίδιο πρόβλημα με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Είναι όπως και με τα στελέχη που φωτογράφισε ο Γκάλλο. Μπορεί να είναι τα στελέχη ενός ρετροϊού, η αντίστροφη μεταγραφή μπορεί να προκληθεί από την ΑΜ ενός ρετροϊού αλλά το ‘’μπορεί" δεν είναι επιστημονική απόδειξη. Δεν κατασκευάζονται επιστημονικές θεωρίες από αυτά που ‘’μπορεί" να συμβαίνουν.

 

ΚΤ: Αλλά ακόμα κι έτσι Ελένη, πώς μπορείτε να αγνοήσετε τα στελέχη; Είναι τόσο πειστικά. Πώς μπορείτε να παρακάμψετε το γεγονός ότι ανεξάρτητα από το πόσο ευρέως ο Γκάλλο και όλοι οι άλλοι παρέκκλιναν από την παραδοσιακή μέθοδο απομόνωσης ενός ρετροϊού, υπάρχουν στελέχη σε αυτές τις καλλιέργειες και πολλοί πολύ σημαντικοί άνθρωποι τα θεωρούν ως στελέχη ενός ρετροϊού.

 

EΠE: Αντιλαμβάνομαι τι θέλετε να πείτε αλλά σκέφτομαι ότι η αντιμετώπιση των στελεχών πρέπει να έχει κάποια σημαντική δόση προοπτικής. Στελέχη που μοιάζουν με ρετροϊούς υπάρχουν σχεδόν παντού. Στη δεκαετία του '70 τέτοια στελέχη παρατηρήθηκαν συχνά στους ανθρώπινους ιστούς λευχαιμίας, στις καλλιέργειες των εμβρυικών ιστών και στην πλειοψηφία των ζωικών και ανθρώπινων πλακούντων. Αυτό είναι σημαντικό, δεδομένου ότι η γραμμή κυττάρων Η9 αποτελείται από τα λευχαιμικά κύτταρα και ακόμα επειδή ο Μοντανιέ πήρε τις φωτογραφίες από ΗΜ από καλλιέργειες που έγιναν με λεμφοκύτταρα αίματος ομφάλιου λώρου. Υπάρχει επίσης μια μεγάλη ομάδα στελεχών ρετροϊών που είναι ταξινομημένα ως στελέχη τύπου-C που βρίσκονται στα ψάρια, τα φίδια, τα σκουλήκια, το φασιανό, τα ορτύκια, την πέρδικα, τη γαλοπούλα, τα ποντίκια δέντρων, το αγκούτι, τους κυστοειδείς σκώληκες, τα έντομα καθώς επίσης και τα θηλαστικά. Και μεταξύ των πολλών μεταμφιέσεων που αποδίδονται επισήμως στον HIV έχει περιγραφεί και εκείνη ως στέλεχος τύπου-C, και από το Μοντανιέ και από το Γκάλλο (26). Επίσης, υπάρχει μια μελέτη ΗΜ που αναφέρθηκε το 1988 από τον Ο’Χάρα και τους συναδέλφους του από το Χάρβαρντ (27).  Εξέτασαν τους διευρυμένους λεμφαδένες και από ασθενείς με AIDS και χωρίς AIDS και βρήκαν στελέχη του "HIV" στο 90% και ΤΩΝ ΔΥΟ ομάδων. Δεν μπορούσαν παρά να παραδεχθούν ότι τα στελέχη από μόνα τους δεν αποδεικνύουν τη μόλυνση από τον HIV.

 

ΚΤ: Εντάξει. Αφήστε τα στελέχη. Τι γίνεται με τα αντισώματα που αντέδρασαν με τα κύτταρα στις καλλιέργειες; Σίγουρα αυτά πρέπει να δηλώνουν κάτι που συνήθως δεν είναι παρόν. Δεν θα ταίριαζε αυτό με ένα μολυσματικό παράγοντα ρετροϊικού τύπου;

 

EΠE: Μπορεί να ταιριάζει αλλά να ΄τη πάλι αυτή η λέξη. Απλά δεν είναι δυνατό να αποδειχθεί ότι οι πρωτεΐνες ανήκουν σε έναν ρετροϊό ή ότι τα αντισώματα προκαλούνται από έναν ρετροϊό, ή ο ισχυρισμός της απομόνωσης ενός ρετροϊού απλά και μόνο επειδή μερικά πράγματα αντιδρούν μεταξύ τους σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα.

 

ΚΤ: Θα μπορούσατε να το εξηγήσετε αυτό λίγο περισσότερο παρακαλώ;

 

EΠE: Θα το πω άλλη μια φορά, ας μην γενικεύουμε τα δεδομένα περισσότερο από όσο μας επιτρέπει η καλή χρήση της επιστήμη. Τα πειράματα που αναφέρονται στο πρώτο άρθρο του Γκάλλο μας λένε ότι κάποια αντισώματα που υπάρχουν σε έναν ασθενή με αιμοφιλία, καθώς επίσης και σε κουνέλια, αντέδρασαν με μερικές πρωτεΐνες από κύτταρα Η9 που καλλιεργήθηκαν με τα λεμφοκύτταρα από τους ασθενείς με AIDS (1)

 

ΚΤ: Αυτά είναι τα δεδομένα;

EΠE: Αυτά είναι τα δεδομένα που μπορούμε να επεξεργαστούμε. Αυτό που είναι σημαντικό είναι πώς ερμηνεύουμε τα δεδομένα. Τώρα όσον αφορά αυτό που  αποκάλεσε απομόνωση του HIV, ο Γκάλλο θεώρησε τα αντισώματα ως κρίσιμα δεδομένα. Πώς το ξέρουμε αυτό; Για δύο λόγους. Κατ' αρχήν, από αυτά που έχουμε πει ήδη. Ο Γκάλλο ήξερε ότι υπάρχουν στελέχη που μοιάζουν πολύ με τους ρετροϊούς, τα οποία συγκολλούνται σε 1,16 g/ml και που περιέχουν ΑΜ αλλά που δεν αναπαράγονται. Έτσι, ότι και αν είναι, ανεξάρτητα από το πως προκύπτουν, δεν μπορούν να είναι ιοί. Δεύτερον, το γνωρίζουμε επειδή σε ένα από τα άρθρα του ο Γκάλλο μιλά πραγματικά για την ανάγκη ύπαρξης συγκεκριμένων παραγόντων για να χαρακτηριστεί ένα στέλεχος ως ιός. Και με τον όρο αυτό εννοεί τα συγκεκριμένα αντισώματα ή τις πρωτεΐνες. Η υπόθεση του Γκάλλο είναι ότι υπάρχει ένας ιός που προκαλεί το AIDS, είναι ξένος προς τον ασθενή και έτσι όταν μολύνει έναν ασθενή ο ασθενής αναπτύσσει τα αντισώματα στον ιό.

 

ΚΤ: Έτσι η σχέση λειτουργεί προς τα πίσω όπως επίσης και προς τα εμπρός; Ο ιός παράγει τα αντισώματα και τα αντισώματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποδείξουν την ύπαρξη του ιού;

 

EΠE: Όχι. Αυτό είναι το πρόβλημα. Τα αντισώματα δεν λειτουργούν προς τα πίσω. Θα φτάσουμε σε αυτό σε λίγο. Το σημαντικό πράγμα εδώ είναι να μην ξεχάσουμε την ερώτηση στην οποία προσπαθούμε να απαντήσουμε. Προσπαθούμε να καθορίσουμε ποιες πρωτεΐνες είναι συστατικά αποκλειστικά ενός συγκεκριμένου ρετροϊού. Για μένα, υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να γίνει αυτό. Και είναι εύκολο. Καθορίζουμε τις πρωτεΐνες που προέρχονται από ιό με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζουμε τα χέρια και τα πόδια μας. Ή τα νεφρά μας.

 

ΚΤ: Τι σημαίνει αυτό;

 

EΠE: Τα κομμάτια της ανατομίας μου είναι δικά μου επειδή είναι μέρος του εαυτού μου. Είτε είναι μέσα είτε έξω. Εάν ένα από τα νεφρά μου είναι ασθενές και πρέπει να αφαιρεθεί το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο χειρούργος προτού να τοποθετηθώ στο χειρουργικό κρεβάτι είναι να ελέγξει και να σιγουρευτεί ότι είμαι εγώ. Έτσι συμβαίνει και με τους ιούς. Πρωτεΐνες που  προέρχονται από ιό είναι οι πρωτεΐνες που λαμβάνονται από στελέχη που έχουν αποδειχθεί ότι είναι ιοί.  Είναι πολύ απλό. Εάν θέλετε να καθορίσετε τις πρωτεΐνες ενός στελέχους ρετροϊού πρώτα πρέπει να αποδείξετε ότι ΕΧΕΤΕ ένα στέλεχος ρετροϊού.

 

ΚΤ: Τα αντισώματα είναι πάρα πολύ ανακριβή;

 

EΠE: Τα αντισώματα είναι ανακριβή αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα εδώ. Τα αντισώματα είναι άσχετα. Για να αποδείξεις ότι οι πρωτεΐνες προέρχονται από ένα στέλεχος ιού πρέπει να  απομονώσεις το στέλεχος και έπειτα να του κάνεις μια τομή. Δεν μπορείς να αποδείξεις ότι οι πρωτεΐνες είναι συστατικά ενός στελέχους προερχόμενου από ιό μέσω της εκτέλεσης των χημικών αντιδράσεων σε αυτό που ουσιαστικά είναι μια χυλός καλλιέργειας. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με απόδειξη. Έτσι τι κι εάν μερικές πρωτεΐνες και αντισώματα αντιδρούν; Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πραγματοποιούνται αυτές οι αντιδράσεις.

 

ΚΤ: Όπως;

 

EΠE: Υπάρχουν πολλά αντισώματα και τα αντισώματα που αφορούν ένα πράγμα μπορούν και αντιδράσουν με άλλα πράγματα (28, 29). Οι ανοσολόγοι τις αποκαλούν διασταυρωμένες αντιδράσεις. Αυτό είναι δεδομένο στη Φύση και προκαλεί προβλήματα επειδή ένα αντίσωμα που αντιδρά με μια πρωτεΐνη σε μια καλλιέργεια μπορεί να είναι κάλλιστα ένα αντίσωμα που φτιάχτηκε για κάτι τελείως ανεξάρτητο. Πιθανότατα για κάτι που δεν υπάρχει καν στην καλλιέργεια. Για να το πω απλά, τα αντισώματα δέχονται διάφορους συνεργάτες. Ο συνάδελφός μου Βαλ Τέρνερ υιοθέτησε τον όρο "ελευθεριάζουσα" για να περιγράψει αυτήν την συμπεριφορά. Ο μόνος τρόπος για να αποδείξεις ότι η αντίδραση που βλέπεις ότι προκαλείται από το ένα αντίσωμα που αντιδρά με την συγκεκριμένη πρωτεΐνη είναι να δεις πώς σχετίζονται οι αντιδράσεις με αυτό που σκέφτεσαι ότι μπορεί να δηλώνουν. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να συσχετίσεις τις αντιδράσεις με τον ίδιο τον HIV. Τα αντισώματα είναι εξειδικευμένα για τον HIV εάν και μόνο εάν είναι παρόντα μόνο όταν ο HIV είναι παρών.

 

ΚΤ: Όχι εάν ο HIV είναι απών;

 

EΠE: Εκατό τοις εκατό εξειδικευμένος σημαίνει ότι κανένα αντίσωμα δεν αντιδρά όταν ο HIV είναι απών. Τώρα, όπως το βλέπω εγώ και οι συνάδελφοί μου, η χρησιμοποίηση των αντισωμάτων για να αποδειχθεί η ύπαρξη ενός ρετροϊού είναι το επίκεντρο του προβλήματος. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του επιχειρήματός μας γι’ αυτό ελπίζω να γίνει αντιληπτό αυτό το πολύ σημαντικό μήνυμα.

 

ΚΤ: Είμαι όλη αυτιά.

 

EΠE: Σκεφτείτε αυτά που συνέβησαν μέχρι τώρα. Υπάρχει μια παλιά, λογική, αξιόπιστη, μέθοδος που απορρέει από την κοινή λογική για την απόδειξη της ύπαρξης ενός ρετροϊού. Είναι βασισμένη απλά στον προσδιορισμό ενός ρετροϊού ως στέλεχος που έχει ένα ιδιαίτερο μέγεθος, μια ιδιαίτερη μορφή, εμφάνιση και συστατικά και τη δυνατότητα να αναπαραχθεί. Αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο αυτή η μέθοδος έχει εγκαταλειφθεί την εποχή του HIV. Μη με ρωτάς γιατί, αλλά έτσι συμβαίνει. Αντί για αυτήν, έχουμε μια ασύνδετη συλλογή δεδομένων συμπεριλαμβανομένων των στελεχών που δεν φωτογραφίζονται στις βαθμίδες πυκνότητας και κάποια στοιχεία για την αντίστροφη μεταγραφή είτε στην καλλιέργεια είτε στο υλικό που συγκολλάται σε 1,16 g/ml. Τίποτα από αυτά δεν αποτελεί απόδειξη ότι υπάρχει ένας ρετροϊός στις καλλιέργειες. Το λέει και ο ίδιος ο Γκάλλο.

 

ΚΤ: Σας παρακολουθώ. Συνεχίστε.

 

EΠE: Κατόπιν έρχεται η ιδέα με τα αντισώματα. Εάν πραγματικά υπάρχει ένας ιός που είναι ξένος, πρέπει να προκαλέσει αντισώματα στους ανθρώπους που μολύνει. Ίσως αυτά τα αντισώματα να είναι πράγματι εξειδικευμένα, δηλαδή να γίνονται μόνο σε απάντηση προς τον HIV και να αντιδρούν με τις πρωτεΐνες που προέρχονται από ιό και με τίποτα άλλο. Εντάξει. Ας υποθέσουμε ότι αυτή η απίθανη ιδιομορφία είναι γεγονός και ας κάνουμε μια ακόμα πιο απίθανη υπόθεση.

 

ΚΤ: Δηλαδή;

 

EΠΕ: Ας πούμε ότι αυτό που θεωρείται αληθινό για τα αποκαλούμενα αντισώματα του HIV ισχύει για όλα τα αντισώματα. Κάθε αντίσωμα που δημιουργείται αντιδρά μόνο με αυτό που υποκίνησε την δημιουργία του και με τίποτα άλλο. Τα αντισώματα στο μικρόβιο φυματίωσης αντιδρούν μόνο με το μικρόβιο φυματίωσης. Τα αντισώματα στον ιό ηπατίτιδας αντιδρούν μόνο με τον ιό ηπατίτιδας κ.λ.π. Εντάξει. Έχουμε μερικές καλλιέργειες ιστών που προέρχονται από τους ασθενείς του AIDS που αντιδρούν με τα αντισώματα που βρίσκονται στους ορούς των ασθενών του AIDS. Τι γίνεται μετά; Ξέρουμε ότι οι ασθενείς του AIDS είναι μολυσμένοι με πολλούς διαφορετικούς παράγοντες. Έτσι εάν αυτοί οι παράγοντες, ή τμήματά τους, είναι παρόντα στους ασθενείς του AIDS, είναι επίσης πιθανό να βρίσκονται στις κυτταροκαλλιέργειές τους. Αυτός δεν είναι ο λόγος που οι εργαζόμενοι στα εργαστήρια θεωρούνται ότι είναι σε κίνδυνο επειδή χειρίζονται αυτά τα δείγματα; Και επίσης ξέρουμε ότι παρά την ονομασία άνοσο-ανεπάρκεια, όλοι συμφωνούν ότι οι ασθενείς του AIDS έχουν μυριάδες αντισωμάτων σε κάθε είδους πράγματα. Συμπεριλαμβανομένων των αντισωμάτων στα ανθρώπινα Τ-λεμφοκύτταρα, τα κύτταρα από τα οποία είναι φτιαγμένες οι καλλιέργειες. Εάν προσθέσετε μερικά αντισώματα από το ίδιο είδος ασθενών σε αυτές τις καλλιέργειες, ακόμα κι αν κάθε αντίσωμα αντιδρούσε μόνο με το ταίρι του, δεν θα αναμένατε να δείτε μια σειρά αντιδράσεων μεταξύ πολλών διαφορετικών πραγμάτων;

 

ΚΤ: Καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε. Δεδομένου ότι το μόνο που βλέπετε είναι αντιδράσεις δεν μπορείτε να πείτε τι αντιδρά με τι.

 

EΠE: Ακριβώς. Τα αντισώματα αντιδρούν και εμφανίζονται πράγματα αλλά ποιος τα προκάλεσε όλα αυτά; Και για αυτό το επιχείρημα έχουμε συμφωνήσει ότι κάθε αντίσωμα κατευθύνεται εναντίον ενός παράγοντα και αντιδρά μόνο με εκείνο τον παράγοντα. Τι θα συμβεί εάν επανέρθουμε στην πραγματικότητα όπου τα αντισώματα αντιδρούν και διασταυρωμένα;

 

ΚΤ: Υποθέτω ότι πρόκειται για ένα μεγάλο μπέρδεμα. Είναι δύσκολο να πει κανείς από που προέρχονται οποιεσδήποτε πρωτεΐνες ή αντισώματα.

 

EΠE: Αυτό είναι απολύτως σωστό. Και δεν πρέπει να συγχέεται η προέλευση με την σύνθεση. Είναι σίγουρο ότι δεν αποδεικνύεται η προέλευση μιας πρωτεΐνης από μια αντίδραση αντισωμάτων. Πως μπορεί μια αντίδραση να μας πει ότι μια πρωτεΐνη προέρχεται από κάποιο στέλεχος και όχι από τον Άρη; Αλλά δεν μπορεί να αποδείξει ούτε την ταυτότητά τους. Γιατί η λειτουργία των αντισωμάτων δεν λειτουργεί προς τα πίσω.

 

ΚΤ: Υπάρχουν οποιαδήποτε μικρόβια στους ασθενείς του AIDS που θα μπορούσαν πραγματικά να αντιδράσουν όπως είπατε;

 

EΠE: Ναι. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο ιός της Ηπατίτιδας-Β. Πολλοί, και στην περίπτωση των αιμοφιλικών, ουσιαστικά όλοι οι ασθενείς του AIDS είναι μολυσμένοι με τον ιό της Ηπατίτιδας-Β. Και ο HBV (ιός της Ηπατίτιδας-Β) δεν μολύνει απλά τα κύτταρα του συκωτιού. Μολύνει επίσης τα Τ-λεμφοκύτταρα. Και περιέργως, ο ιός της Ηπατίτιδας-Β έχει ένα ένζυμο αντίστροφης μεταγραφάσης. Και οι άνθρωποι φτιάχνουν τα αντισώματα σε αυτόν τον ιό...

 

ΚΤ: Εντάξει. Κατάλαβα.

 

EΠE: Και υπάρχουν πολλά περισσότερα στα πειράματα του Γκάλλο. Κατ’ αρχήν, ο ορός που χρησιμοποίησε ο Γκάλλο σε αυτό το πείραμα προήλθε από έναν ασθενή με τα αρχικά "E.T.". Αλλά ο E.T. δεν έχει πραγματικά AIDS. Είχε μια κατάσταση που είναι γνωστή ως προ-AIDS. Πρόκειται για τη διόγκωση των λεμφαδένων σε πολλά μέρη του σώματος. Αλλά το προ-AIDS προκαλείται από πολλούς μολυσματικούς παράγοντες που μπορεί να υπάρχουν στον οργανισμό, παραδείγματος χάριν στους ομοφυλόφιλους άντρες, τους ενδοφλέβιους χρήστες ουσιών και τους αιμοφιλικούς ακόμα και όταν δεν υπάρχει τίποτα από αυτό που καλείται HIV.

 

ΚΤ: Επομένως μπορεί ο E.T. να μην είχε αντισώματα του HIV;

 

EΠE: Ακριβώς. Και ο άλλος γρίφος είναι τα κουνέλια.

 

ΚΤ: Ναι. Επρόκειτο να σας ρωτήσω για αυτό.

 

EΠE: Ο Γκάλλο ισχυρίζεται ότι είχε έναν ορό από κουνέλια που περιείχαν αντισώματα που ήταν εξειδικευμένα για τον HIV. Φανταστείτε για μια στιγμή τη σκηνή στο εργαστήριο του Γκάλλο. Έχουν καλλιεργήσει τα κύτταρα H9 με λεμφοκύτταρα από τους ασθενείς με AIDS και όταν έρχεται η ώρα να καθορίσουν ποιες πρωτεΐνες στις καλλιέργειές τους προέρχονται από έναν θεωρούμενο ιό απλώνουν το χέρι στο ράφι και, ως δια μαγείας, τραβούν ένα μπουκάλι που γράφει "ειδικά αντισώματα για τον HIV". Πώς κατόρθωσαν να πάρουν αυτά τα αντισώματα; Αυτό ήταν το πρώτο άρθρο που έγραψαν σχετικά αλλά είχαν ήδη ένα μπουκάλι που περιείχε τα αντισώματα κουνελιών που ήταν συγκεκριμένα για έναν ιό που προσπαθούσαν εκείνη την περίοδο να απομονώσουν για πρώτη φορά.

 

ΚΤ: Καλά πώς το έκαναν;

 

EΠE: Λένε ότι προετοίμασαν τα αντισώματα κουνελιών μέσω επανειλλημένων μολύνσεων των κουνελιών με τον HIV. Αλλά εάν προετοίμαζαν τα αντισώματα του HIV θα έπρεπε να εγχύσουν τα κουνέλια με τον καθαρό HIV (30) που και πάλι σημαίνει ότι πρέπει να έχουν απομονώσει ήδη αυτό που προσπαθούσαν τώρα να κάνουν για πρώτη φορά. Δεν βγαίνει νόημα.

 

ΚΤ: Καλά, εάν δεν ενέχυσαν τον καθαρό HIV στα κουνέλια τι ενέχυσαν;

 

EΠE: Στην καλύτερη περίπτωση, εάν χρησιμοποίησαν ένα δείγμα από συγκόλληση το οποίο και εκείνοι και άλλοι θεωρούσαν ως καθαρό HIV, τα στοιχεία δείχνουν ότι ενέχυσαν κάτι συγγενές με αυτό που βλέπουμε στις φωτογραφίες της Γάλλο/Γερμανικής ομάδας και του Εθνικού Ινστιτούτου για τον Καρκίνο των ΗΠΑ. Οποιοδήποτε βιβλίο Ανοσολογίας και να ανοίξει κανείς θα δει ότι οι πρωτεΐνες είναι οι πιο αποτελεσματικοί τρόποι που διαθέτουμε για την παραγωγή αντισωμάτων. Και μάλιστα εάν εισαχθούν άμεσα στην κυκλοφορία του αίματος. Έτσι, με την έγχυση του υλικού των καλλιεργειών τους στα κουνέλια, ακόμα κι αν είχαν χρησιμοποιήσει ένα δείγμα από συγκόλληση, οι Γκάλλο και Πόποβιτς θα είχαν εκθέσει τα κουνέλια τους σε ένα πλήθος κυτταρικών πρωτεϊνών. Τα κουνέλια θα είχαν παράγει έπειτα τα αντισώματα σε όλες εκείνες τις πρωτεΐνες και όταν προσθέσανε αυτά τα αντισώματα πίσω στο υλικό από το οποίο έκαναν τις εγχύσεις φυσικά θα υπήρχαν αντιδράσεις. Αυτό ακριβώς θα ανέμενε κανείς αλλά αυτό δεν καθιστά ιό το υλικό που εγχέεται. Και ακόμα περισσότερο δεν το καθιστά συγκεκριμένο ρετροϊό.

 

ΚΤ: Εντάξει. Καταλαβαίνω αυτό που λέτε. Το επιχείρημά σας είναι ότι, προτού ο Γκάλλο να βεβαιωθεί ότι έχει έναν ιό, δεν υπήρχε κανένας τρόπος με τον οποίο να μπορούσε να ξέρει ότι υπήρχαν αντισώματα στον ασθενή E.T, ή στους ασθενείς ή τα κουνέλια του AIDS που θα αναγνώριζαν συγκεκριμένα τις πρωτεΐνες του HIV.

 

EΠE: Ναι. Προτού να έχει έναν ιό δεν υπήρχε κανένας τρόπος να ξέρει ότι υπάρχουν αντισώματα στον HIV. Οπουδήποτε. Ακόμα και για να αρχίσει να μιλά κανείς για συγκεκριμένα αντισώματα στις συγκεκριμένες πρωτεΐνες του HIV πρέπει πρώτα να αποδείξει ότι οι πρωτεΐνες είναι συστατικά ενός στελέχους που μοιάζει με ρετροϊό που είναι σε θέση να αναπαραχθεί. Και ο μόνος τρόπος να το κάνει αυτό είναι να απομονώσει τα στελέχη και να γίνουν όλα τα άλλα που περιέγραψα. Χρειάζεστε τον ιό ΠΡΟΤΟΥ να πάτε στις πρωτεΐνες και τα αντισώματα.

 

ΚΤ: Καλά τι στο καλό είναι αυτά τα αντισώματα στους ασθενείς του AIDS που όλοι αποκαλούν αντισώματα του HIV;

 

EΠE: Οι συνάδελφοί μου και εγώ έχουμε υποστηρίξει όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να βεβαιώνει ότι είναι αντισώματα του HIV. Ο μόνος τρόπος για να ανακαλυφθεί εάν τα αντισώματα του HIV υπάρχουν είναι να γίνουν πειράματα και να συγκριθούν τα αντισώματα με απομονωμένους ιούς. Αυτό σημαίνει να έχεις υψηλά στάνταρ. Χρησιμοποίηση απομονωμένων ιών ως απόλυτα ανεξάρτητο τρόπο καθορισμού εάν αληθινά υπάρχουν συγκεκριμένα αντισώματα για τον HIV. Μπορείτε να θεωρήσετε τον HIV ως τον παράγοντα που θα κρίνει την κατάσταση. Εάν υπάρχουν εξειδικευμένα αντισώματα για έναν ρετροϊό που αποκαλείται HIV, θα αποκαλυφθούν μόνο αν αντιδράσουν όταν ένας ρετροϊός αποκαλούμενος HIV είναι παρών. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο απλό. Τώρα, αν και μάλλον δεν το καταλαβαίνετε, υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα. Ίσως να υπάρχουν εξειδικευμένα αντισώματα για τον HIV αλλά τι θα συνέβαινε αν υπήρχαν και μη εξειδικευμένα αντισώματα για τον HIV;

 

ΚΤ: Μπορώ να φανταστώ ότι οι αναγνώστες θα μπερδεύτηκαν. Θα μπορούσατε παρακαλώ να εξηγήσετε;

 

EΠE: Εντάξει. Το πρόβλημα με τη χρήση αντισωμάτων είναι ότι υπάρχουν δύο τύποι αντισωμάτων. Ένας τύπος είναι εξειδικευμένος κάτι που σημαίνει ότι τα αντισώματα προκαλούνται από τον HIV και τίποτα άλλο και αντιδρούν με τον HIV και τίποτα άλλο. Ο άλλος τύπος είναι μη-εξειδικευμένος που σημαίνει ότι είναι αντισώματα που προκαλούνται από άλλους παράγοντες ή ερεθίσματα και είναι βέβαιο ότι αντιδρούν με εκείνους τους παράγοντες αλλά αντιδρούν επίσης και με τον HIV. Εάν προσθέσετε τον ορό του αίματος ενός ατόμου σε μερικές από τις πρωτεΐνες του "HIV" που βρίσκονται σε μια καλλιέργεια ή σε ένα κιτ εξέτασης και δεις μια αντίδραση πώς μπορείς να πεις ποιος τύπος αντισωμάτων είναι εκείνος που αντιδρά; Στην πραγματικότητα υπάρχουν τρεις δυνατότητες. Είτε όλα τα αντισώματα είναι εξειδικευμένου τύπου ή κανένα δεν είναι εξειδικευμένου τύπου, ή υπάρχει ένα μίγμα. Αυτό που βλέπεις είναι μια αντίδραση. Κάτι αλλάζει χρώμα. Αυτό βλέπεις. Τότε πώς μπορείς να επιλέξεις; Απλά. Κάνεις εξέταση για αντισώματα σε όλα τα είδη των ασθενών, σε μερικούς με AIDS, σε μερικούς που είναι άρρωστοι αλλά που δεν έχουν AIDS αλλά και σε μερικούς υγιείς ανθρώπους. Αλλά στα ίδια πειράματα, συγχρόνως, χρησιμοποιείτε τον HIV ως κριτή. Για να κρίνει ποιόν τύπο αντισωμάτων έχεις. Και εάν τα αντισώματα παρουσιάζονται όταν δεν υπάρχει καθόλου ΗΙV τότε υπάρχουν μη-εξειδικευμένα αντισώματα.

 

ΚΤ: Τι συμβαίνει με το πείραμα που διαχωρίζει τα αντισώματα;

 

EΠE: Το πείραμα, που έπρεπε να είχε γίνει πολύ πριν να εισαχθεί το τεστ για τα αντισώματα του HIV στην κλινική ιατρική, δεν έχει γίνει ποτέ. Και στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να έχει γίνει επειδή μέχρι σήμερα κανένας δεν έχει απομονώσει τον HIV. Αλλά υπάρχει αφθονία στοιχείων ότι άνθρωποι, για τους οποίους όλοι οι ειδικοί δέχονται ότι ΔΕΝ είναι μολυσμένοι με τον HIV, έχουν αντισώματα που αντιδρούν με αυτά που θεωρούνται ότι είναι οι πρωτεΐνες του HIV. Έτσι υπάρχουν μη εξειδικευμένα αντισώματα για τον "HIV" και εάν μερικά είναι μη εξειδικευμένα πώς μπορείτε να ξέρετε πόσα είναι αυτά; Γιατί να μην είναι όλα; Ακόμα κι αν είναι μόνο μερικά από αυτά είναι εξειδικευμένα πώς μπορείτε να τα διαχωρίσετε; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορείτε και αυτό σημαίνει ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να διαγνωστεί χρησιμοποιώντας ένα τεστ που χρησιμοποιεί αντισώματα. Επίσης σημαίνει ότι οι επιστήμονες πρέπει να εξετάσουν την ύπαρξη του HIV για τους ίδιους ακριβώς επιστημονικούς λόγους που το Σλόαν Κέττερινγκ και το Εθνικό Ίδρυμα για τον Καρκίνου εξέτασαν την ύπαρξη του HL23V.

 

ΚΤ: Επομένως το επιχείρημά σας καταλήγει στο ότι τα αντισώματα του "HIV" δεν προκύπτουν από τον HΙV ή ότι δεν κατευθύνονται ενάντια στον ‘’HIV’’ παρά το γεγονός ότι όλοι τα αποκαλούν αντισώματα του "HIV";

 

EΠE: Σωστά.

 

ΚΤ: Τι γίνεται με την απόδειξη ότι ο HIV προκαλεί το AIDS; Ο Γκάλλο το απέδειξε αυτό το 1984;

 

EΠE: Για να είμαι δίκαιη, στο άρθρο του Γκάλλο που δημοσιεύτηκε στο Science τo 1984 δεν διατυπώθηκε κανένας τέτοιος άμεσος ισχυρισμός. Είπε ότι ο HIV ήταν η πιθανή αιτία του AIDS. Αλλά ακόμη και αυτό το συμπέρασμα είναι αμφισβητήσιμο. Ακόμα κι αν τα στοιχεία του Γκάλλο αποτελούσαν αναμφισβήτητη απόδειξη ότι είχε απομονώσει έναν ρετροϊό, ωστόσο, κατόρθωσε να τον απομονώσει μόνο από 26 από τους 72 ασθενείς του AIDS. Αυτό είναι μόνο 36 τοις εκατό. Και μόνο το 88% από τους 49 ασθενείς του AIDS είχε τα αντισώματα. Και αυτό προέκυψε από τη χρήση κυρίως του EΛΑΪΖΑ, του τεστ αντισωμάτων που θεωρείται το λιγότερο εξειδικευμένο. Κανένας δεν μπορεί να διαγνώσει μόλυνση από HIV κάνοντας ένα μόνο τεστ EΛΑΪΖΑ. Και εάν ο ιός ήταν παρών μόνο στο 36% των ασθενών γιατί το 88% είχε τα αντισώματα; Θέλω να πω, υπήρχαν περισσότεροι ασθενείς με τα αντισώματα που δεν είχαν τον ιό από όσους ήταν ασθενείς και είχαν τον ιό; Και δεν υπήρξε ούτε ίχνος απόδειξης ότι ο HIV σκοτώνει τα κύτταρα T4 ή ότι αν κανείς έχει χαμηλό αριθμό T4 κυττάρων αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει όλες τις ασθένειες που διαγνώστηκαν ως AIDS.

 

ΚΤ: Τα στοιχεία του 1984 ήταν ανεπαρκή;

 

EΠE: Δεν υπήρξε κανένα στοιχείο. Αλλά δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Γκάλλο υπεράσπιζε τον εαυτό του απέναντι στην κατηγορία  ότι είχε χρησιμοποιήσει τον Γαλλικό ιό για να ανακαλύψει την δική του εκδοχή του HIV, ήταν πιο ξεκάθαρος για τα άρθρα του 1984. Είπε ότι παρείχαν "ξεκάθαρα" στοιχεία ότι ο HIV είναι η αιτία του AIDS. Και η άποψή του δεν άλλαξε το 1993. Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω τα λόγια του Γκάλλο από το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ του 1993, με τίτλο "Η Πανούκλα".

"Tα ισχυρά στοιχεία που έπεισαν την επιστημονική κοινότητα ότι αυτό το είδος ιού είναι η αιτία του AIDS προήλθαν από μας. Ο κατάλληλος πολλαπλασιασμός του ιού προήλθε από το δικό μας εργαστήριο κυρίως μέσω του Mίκα Πόποβιτς. Η ανάπτυξη μιας ευαίσθητης, εφαρμόσιμης εξέτασης αίματος. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να το συζητήσουμε. Πιστεύω ότι η ιστορία μιλά από μόνη της."

 

ΚΤ: Τα προβλήματα που βλέπετε σχετικά με τα άρθρα του Γκάλλο ισχύουν και για τις εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για να εντοπίσουν τους ασθενείς που μολύνονται από το HIV όταν δεν γίνονται καλλιέργειες;

 

EΠE: Εννοείτε τις εξετάσεις αντισωμάτων;

 

ΚΤ: Ναι.

 

EΠE: Είναι η ίδια εξέταση. Μπορείτε να δείτε τι συνέβη εδώ; Οι ερευνητές του HIV έχουν χρησιμοποιήσει μερικά αντισώματα από το αίμα των ασθενών για να πειστούν οι ίδιοι ότι μερικές πρωτεΐνες στις καλλιέργειές τους είναι μοναδικά συστατικά ενός στελέχους που λένε ότι είναι ένας ρετροϊός και τον αποκαλούν HIV. Αυτό είναι το ένα. Αλλά έχοντας κάνει κάτι τέτοιο, γυρίζουν και λένε, "εντάξει, εάν αυτές οι πρωτεΐνες είναι από τον HIV, τότε τα αντισώματα πρέπει να είναι αντισώματα του HIV". Έτσι χρησιμοποίησαν τη ίδια χημική αντίδραση για να αποδείξουν τι είναι κάθε ένα από τα αντιδραστήρια ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι δυνατό μια αντίδραση αντισωμάτων να μπορέσει να σας πει ούτε καν τι είναι το ένα αντιδραστήριο  ακόμα κι αν ξέρετε το  άλλο. Γι’ αυτό χρειάζεται κανείς   έναν ανεξάρτητο κριτή υψηλών στάνταρ. Όσον αφορά την ίδια την πραγματοποίηση της εξέτασης, η διαφορά από τις καλλιέργειες είναι ότι το αίμα του ασθενή αναμιγνύεται με τις πρωτεΐνες που εξάγονται από κύτταρα H9 ή άλλες κυτταροκαλλιέργειες και τοποθετούνται όλες μαζί σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα είτε χωριστά σε συγκεκριμένα σημεία κατά μήκος μιας λεπτής χάρτινης ταινίας. Το πρώτο τεστ καλείται EΛΑΪΖΑ και το δεύτερο Γουέστερν Μπλοτ. Εάν αυτές οι πρωτεΐνες αντιδρούν με το αίμα, και στο Γουέστερν Μπλοτ ο αριθμός και ο τύπος των αντιδρουσών πρωτεϊνών που απαιτούνται για να παραχθεί μια θετική εξέταση ποικίλλουν ανά τον κόσμο, και αυτό είναι ακόμα ένα τεράστιο πρόβλημα, κατόπιν ο ασθενής χαρακτηρίζεται θετικός  στον HIV.

 

ΚΤ: Επομένως η εξέταση αντισωμάτων του HIV είναι πράγματι η ίδια διαδικασία που χρησιμοποιήθηκε για την απόδειξη της ύπαρξης του HIV στις καλλιέργειες από τους ασθενείς του AIDS το 1984;

 

EΠE: Ναι. Και από τους Γάλλους το 1983, και από τον Γκάλλο και τους συναδέλφους του για να αποδείξει την ύπαρξη του HL23V στα μέσα δεκαετία του '70. Η ομάδα μας βρίσκει προκλητικό το γεγονός ότι κάποιος επιστήμονας θα μπορούσε να θεωρήσει τα αντισώματα που αντιδρούν με τις πρωτεΐνες ως απόδειξη της απομόνωσης ιού. Ένα αντίσωμα που ενώνεται με μια πρωτεΐνη αποτελεί έναν ιό; Τι θα αναμένατε να δείτε κάτω από το ΗΜ; Ένα στέλεχος με έναν πυρήνα και εξογκώματα;

 

ΚΤ: Επομένως είναι σωστό να ειπωθεί ότι οι εξετάσεις αντισωμάτων του HIV είναι άχρηστες;

 

EΠE: Όχι, δεν είναι άχρηστες. Αναμφισβήτητα το να ανήκεις σε μια ομάδα κινδύνου και να έχεις αυτά τα αντισώματα δεν είναι κάτι καλό.

 

ΚΤ: Πώς γίνεται αυτό;

 

EΠE: Γιατί από την εμπειρία μας τέτοιοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν ασθένειες που έχουμε κατατάξει στο AIDS (31), Στην πραγματικότητα, υπάρχουν στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Lancet ότι μια θετική εξέταση προβλέπει επίσης την αυξημένη θνησιμότητα από ασθένειες που δεν είναι ταξινομημένες ως AIDS. Αλλά αυτό που δεν κάνουν οι εξετάσεις, ή τουλάχιστον δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το κάνουν, είναι να αποδεικνύουν τη μόλυνση από τον HIV. Ούτε βέβαια αποδεικνύουν ότι, η μόλυνση από τον HIV είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αναπτύσσουν AIDS. Ίσως να μην έχετε συνειδητοποιήσει ότι το μόνο στοιχείο που δείχνει ότι ο HIV προκαλεί το AIDS είναι αυτές οι εξετάσεις. Εάν δεν έχει αποδειχθεί ότι οι εξετάσεις σχετίζονται με τη μόλυνση από τον HIV, τότε δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο HIV προκαλεί το AIDS (35,26,32,34).

 

ΚΤ: Τι σημαίνει μια θετική εξέταση σε ανθρώπους που είναι φαινομενικά υγιείς και δεν ανήκουν σε οποιαδήποτε ομάδα κινδύνου; Θα έπρεπε να ανησυχούν;

 

EΠE: Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση και σκέφτομαι ότι θα ήταν αδύνατο να ληφθεί ποτέ ένα τέτοιο στοιχείο. Θα έπρεπε να γίνει ένα πείραμα σύγκρισης κατάλληλων ομάδων υγιών ανθρώπων με και χωρίς αυτά τα αντισώματα. Με άλλα λόγια, θα έπρεπε να παρακολουθηθούν οι άνθρωποι με θετικό αποτέλεσμα εξέτασης για μία περίοδο ετών και να δούμε ποιος ανέπτυξε το AIDS και ποιος όχι. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο για τους περισσότερους ανθρώπους αν ξέρουν ότι είναι θετικοί στον HIV, αλλά και για τους γιατρούς τους, να μην θεωρήσουν ότι αργά ή γρήγορα θα αρρωστήσουν πολύ και ότι θα πεθάνουν τελικά από το AIDS. Και αυτή η νοοτροπία μπορεί να επηρεάσει πολύ τα αποτελέσματα ενός τέτοιου πειράματος. Και από τις δύο πλευρές.

 

ΚΤ: Τι εννοείτε και από τις δύο πλευρές;

 

EΠE: Εννοώ ότι η υγεία των ασθενών θα επηρεασθεί από τη γνώση ότι είναι θετικοί στον HIV και οι γιατροί τους θα αισθάνονται αναγκασμένοι να προσφέρουν θεραπείες με φάρμακα που δίνονται με την πεποίθηση ότι είναι απαραίτητα για να σκοτώσουν έναν ιό που οι ασθενείς δεν έχουν.

 

ΚΤ: Τα φάρμακα τα ίδια είναι επιβλαβή;

 

EΠE: Λοιπόν, το AZT, το αρχικό και ακόμα ευρύτατα χρησιμοποιημένο φάρμακο είναι γνωστό με βεβαιότητα ότι έχει τα τοξικά αποτελέσματα και μάλιστα μερικά από αυτά μοιάζουν πολύ με τα συμπτώματα του AIDS.

 

ΚΤ: Τι θα συμβεί αν κάνουμε αυτό το πείραμα, και το κάνουμε διπλό τυφλό, και διαπιστώσουμε ότι τα θετικά άτομα στον HIV έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν AIDS από τα αρνητικά στον HIV; Τι θα μας έλεγε αυτό;

 

EΠE: Με τα σημερινά δεδομένα μας θα σήμαινε το ίδιο με αυτό που σημαίνει για τις ομάδες υψηλού κινδύνου του AIDS. Ο Γκάλλο και οι συνάδελφοί του ανακάλυψαν χωρίς να στοχεύουν σε κάτι τέτοιο μια εξέταση που για κάποιους λόγους προβλέπει μια τάση να αρρωστήσει κανείς από ορισμένες ασθένειες που συσσωρεύονται όλες μαζί κάτω από το όνομα  AIDS. Αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι η σύνδεση με όλες αυτές τις ασθένειες είναι ένας ρετροϊός. Αυτός δεν μπορεί ποτέ να αποδειχθεί εκτός και αν ο HIV αποδειχτεί ότι υπάρχει αν πρώτα απομονωθεί και έπειτα χρησιμοποιηθεί για να χαρακτηριστούν τα αντισώματα ως αντισώματα του HIV. Ακόμα και τότε, θα μπορούσε να πει κανείς ότι το AIDS προκαλείται από τον HIV απλά γιατί είναι παρόν στους ασθενείς του AIDS; Η σύνδεση δεν αποδεικνύει την αιτιότητα. Μπορείτε να είστε παρόντες σε μια ληστεία τράπεζας αλλά να μην είστε ο ληστής. Χρειάζεστε άλλα στοιχεία για να αποδείξετε την αιτιότητα. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τον ορισμό του AIDS από το ΚΠΑ, μπορείτε να χαρακτηριστείτε ως ασθενής του AIDS χωρίς καν να έχετε μολυνθεί από τον ΗΙV.

 

ΚΤ: Αυτό ακούγεται πραγματικά τρελό.

 

EΠE: Υπάρχει στη βιβλιογραφία. Κάτω από ορισμένες περιστάσεις ο καθορισμός του AIDS από το ΚΠΑ θεωρεί ότι ένας ασθενής έχει διαγνωστεί ως περίπτωση του AIDS ακόμα κι αν οι εξετάσεις αντισωμάτων του ασθενή είναι αρνητικές (35)

 

ΚΤ: Τι γίνεται με τις εξετάσεις του RNA. Το PCR (Αλυσιδωτή Αντίδραση Πολυμεράσης), το ιικό φορτίο και τα συναφή;

 

EΠE: Αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα αλλά μπορώ να πω μόνο ένα πράγμα. Όλες αυτές οι εξετάσεις στηρίζονται στο ταίριασμα ενός κομματιού του RNA ή του DNA του ασθενούς με ένα δοκιμαστικό τμήμα του RNA ή του DNA που θεωρείται ότι προήλθε από ένα στέλεχος αποκαλούμενο ως HIV. Μπορείτε να σκεφτείτε και για αυτό όπως και για τα αντισώματα των κουνελιών. Υπάρχει ένα άλλο μπουκάλι στο ράφι που η ετικέτα γράφει "RNA από ΗΙV". Αλλά εάν ένα στέλεχος ρετροϊού δεν έχει απομονωθεί, καθαριστεί και αποδειχθεί ότι είναι ένας ιός, πώς μπορεί να ξέρει κανείς από πού προέρχεται αυτό το κομμάτι του RNA; Οι ίδιοι οι ειδικοί του HIV λένε ότι υπάρχουν περίπου εκατό εκατομμύρια ευδιάκριτα RNA του HIV σε κάθε ασθενή του AIDS (36). Με τόσο μεγάλη πολλαπλότητα θα σκεφτόταν κανείς ότι ένας ιός είναι η πλέον απίθανη αιτία για ένα τέτοιο RNA. Εννοώ, πώς μπορεί ένας ιός να έχει τόσο μεγάλη πολλαπλότητα και να εξακολουθεί να είναι ο ίδιος παράγοντας; Και ακόμα να φτιάχνει τις ίδιες πρωτεΐνες και να προκαλεί τα ίδια αντισώματα; Και να εξακολουθεί να εκτελεί όλα τα ίδια τεχνάσματα;

 

ΚΤ: Πείτε μου Ελένη, εάν δεν υπάρχει κανένας ιός, από πού προέρχονται όλα όσα βρήκαν ο Moντανιέ και ο Γκάλλο; Υποθέτω ότι θεωρείτε πως βρήκαν κάτι στις καλλιέργειές τους.

 

EΠE: Φυσικά βρήκαν κάτι. Βρήκαν πολλά πράγματα. Όλα τα πράγματα που έχουμε αναφέρει. Και η ερώτησή σας είναι σωστή. Κατά την άποψή μας είναι δυνατό να παραχθούν η ΑΜ και τα στελέχη από κάποια αντίδραση που συμβαίνει όταν καλλιεργούνται κύτταρα των άρρωστων ανθρώπων. Ή από τα αποτελέσματα των χημικών ουσιών που εισάγονται στις καλλιέργειες. Ξέρουμε ότι και οι κανονικές και οι παθολογικές διαδικασίες μπορούν να συνδεθούν με την εμφάνιση στελεχών που μοιάζουν με ρετροϊούς. Δεν υπάρχει απολύτως καμία αμφιβολία για αυτό. Τι είναι ακριβώς όλα αυτά τα στελέχη; Λοιπόν, μερικά μπορούν να είναι απλά κομμάτια αποσυνθεμένων κυττάρων. Άλλα φαίνονται βεβαίως πιο ομοιόμορφα και είναι πιθανόν να είναι προερχόμενα από ιοειδή ή ακόμα και ρετροϊoειδή στελέχη, αλλά στα πλαίσια του HIV αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η απόδειξη ότι τουλάχιστον μια από αυτές τις ποικιλίες των στελεχών είναι στελέχη ρετροϊού. Ακόμα κι αν είχαμε αυτή την απόδειξη, η ΑΜ, τα στελέχη και οι πρωτεΐνες θα μπορούσαν όλα να προέλθουν από έναν ενδογενή ρετροϊό.

 

ΚΤ: Τι είναι ο ενδογενής ρετροϊός;

 

EΠE: Το φυσιολογικό ανθρώπινο DNA, αντίθετα με ότι ισχύει με όλους τους άλλους μολυσματικούς παράγοντες, περιέχει ρετροϊικές πληροφορίες που δεν φθάνουν εκεί μετά από μια μόλυνση από ρετροϊό. Το κύτταρο γεννήθηκε με το υλικό αυτό. Έτσι μέσα στο DNA μας υπάρχουν περιοχές φτιαγμένες από κάποιες ρετροϊικές πληροφορίες που μπορούν να μείνουν εκεί ίσως όλη την ζωή μας έως ότου συμβεί κάτι. Το DNA αρχίζει να φτιάχνει το RNA και ως εκ τούτου πρωτεΐνες, και αυτό μπορεί να πάει ακόμα περαιτέρω και να οδηγήσει στη κατασκευή των ενδογενών στελεχών των ρετροϊών. Ονομάζονται ενδογενείς επειδή δεν είναι κάτι που μπήκε από έξω. Όχι δηλαδή όπως υποτίθεται ότι εμφανίζεται ο HIV. Κάτι που μπαίνει από έξω καλείται εξωγενές. Πολύ πριν από την εποχή του AIDS όλοι ήξεραν ότι στα ζωικά κύτταρα η ενδογενής παραγωγή ρετροϊών θα μπορούσε να εμφανιστεί αυθόρμητα. Φτιάξτε μια κυτταροκαλλιέργεια και απλά αφήστε την στον πάγκο για μερικές ημέρες ή ίσως μερικές εβδομάδες. Κάποια ημέρα αρχίζει να παράγει ρετροϊοειδή στελέχη. Φαινομενικά προκύπτουν από πουθενά και η διαδικασία μπορεί να επιταχυνθεί σημαντικά και να αυξηθεί η παραγωγή των στελεχών, μερικές φορές εκατομμύρια φορές, από τους παράγοντες που προκαλούν κυτταρική ενεργοποίηση, οι ίδιοι παράγοντες που είναι υποχρεωτικοί για να ληφθεί αυτό που αποκαλείται HIV από τις κυτταροκαλλιέργειες. Έχει πολύ ενδιαφέρον ότι, έως το 1993, ούτε ο Γκάλλο ούτε ο Φάουτσι που είναι ένας άλλος γνωστός ερευνητής του HIV, (37) δεν δέχονταν ότι οι άνθρωποι διαθέτουν το DNA για να κάνουν ενδογενής ρετροϊούς αλλά τώρα πια είναι αποδεκτό ότι το ενδογενές DNA που σχετίζεται με ρετροϊούς αποτελεί περίπου στο 1% του ανθρώπινου DNA. Παρεμπιπτόντως, αυτό είναι 3.000 φορές μεγαλύτερο από αυτό που ισχυρίζονται οι ειδικοί ότι είναι το μέγεθος του γονιδιώματος του HIV. Και ακόμα περισσότερο, νέα γονιδιώματα ρετροϊών μπορούν να προκύψουν από τις αναδιοργανώσεις και τον επανασυνδυασμό των υπαρχόντων γονιδιωμάτων των ρετροϊών.

 

ΚΤ: Επομένως, ο HIV θα μπορούσε να είναι ένας ενδογενής ρετροϊός;

 

EΠE: Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για τις εργαστηριακές παρατηρήσεις που θεωρούνται ως απόδειξη για την ύπαρξη του HIV. Ασχοληθήκαμε με όλα αυτά σε ένα πολύ μακροσκελές άρθρο που γράψαμε για το περιοδικό Continuum τον περασμένο Οκτώβριο (38).

 

KT: Μπορείτε να ξεχωρίσετε τους ενδογενείς από τους εξωγενείς;

 

EΠE: Όχι, οι ενδογενώς παραχθέντες ρετροϊοί είναι μορφολογικά και βιοχημικά όμοιοι με τους εξωγενείς ρετροϊούς.

 

ΚΤ: Εάν ο HIV είναι ένας ενδογενής ιός, γιατί να παράγουν οι ασθενείς του AIDS τέτοιους ιούς ενώ οι υπόλοιποι δεν παράγουν;

 

EΠE: Επειδή οι ασθενείς είναι άρρωστοι. Στην πραγματικότητα είναι άρρωστοι προτού να αναπτύξουν το AIDS. Έτσι τα κύτταρά τους είναι άρρωστα και τα άρρωστα κύτταρά τους βρίσκονται στο σωστό περιβάλλον για να ενεργοποιηθούν όταν βρίσκονται μέσα στις καλλιέργειες. Αυτό χρειάζεται για να παραχθεί ένας ενδογενής ιός και αυτό είναι γνωστό για δεκαετίες. Είτε οι παράγοντες στους οποίους εκτίθενται οι ασθενείς δημιουργούν το σωστό περιβάλλον ή η κατάσταση των καλλιεργειών παίζει το ρόλο της. Ίσως αυτός ο ρόλος είναι πολύ σημαντικός. Δεν ξέρω τίνος παράγοντα η συμβολή είναι μεγαλύτερη αλλά ίσως να είχε ξεκαθαριστεί αρκετό καιρό πριν εάν οι πρώτοι ερευνητές του HIV είχαν πραγματοποιήσει μερικά πειράματα ελέγχου.

 

ΚΤ: Ποια είναι αυτά;

 

EΠE: Όταν φτιάχνεται μια καλλιέργεια, ας πούμε από λεμφοκύτταρα από έναν ασθενή του AIDS με μερικά κύτταρα H9 και όλες τις χημικές ουσίες που προστίθενται για να αναγκαστεί η καλλιέργεια να φτιάξει τον "HIV", πραγματικά δεν μπορεί να ξέρει κανείς εάν τα ευρήματά του είναι εκείνα που διαχωρίζουν τους ασθενείς του AIDS από τους υπόλοιπους. Τι θα συνέβαινε αν βρίσκονταν ακριβώς τα ίδια πράγματα σε παρόμοιους ασθενείς που δεν έχουν AIDS; Έτσι, για να πειστεί κανείς ότι αυτό που βρήκε και αποκαλεί HIV είναι παρόν μόνο στους ασθενείς του AIDS και επομένως έχει κάποια σχέση με το AIDS, πρέπει να πραγματοποιήσει ελέγχους. Αυτά είναι πειράματα που γίνονται παράλληλα με το κύριο πείραμα και διεξάγονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιώντας ακριβώς τα ίδια υλικά. Η μόνη διαφορά θα είναι η συγκεκριμένη μεταβλητή που αναζητάς.

 

ΚΤ: Θα μπορούσατε να το εξηγήσετε αυτό περισσότερο;

 

EΠE: Ένας έλεγχος θα ήταν μια καλλιέργεια κυττάρων από μερικούς ασθενείς της ίδιας ηλικίας, φύλου και περιβαλλοντικών εκθέσεων που είναι άρρωστοι με ασθένειες που μοιάζουν με το AIDS αλλά δεν είναι AIDS. Ακόμα καλύτερα εάν τα κύτταρα προέρχονταν από ασθενείς που έχουν χαμηλό αριθμό T4 κυττάρων που είναι και οξειδωμένοι (3,32). Οι ασθενείς του AIDS έχουν και τις δύο αυτές τις ανωμαλίες αλλά δεν είναι και οι μόνοι ασθενείς που τις έχουν. Και δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς να προσθέσει τις ίδιες χημικές ουσίες σε όλες τις καλλιέργειες. Ήδη ξέρουμε ότι μια από αυτές τις χημικές ουσίες προκαλεί αντίστροφη μεταγραφή στα κανονικά λεμφοκύτταρα. Τώρα, εάν γίνουν όλα αυτά ίσως να διαπιστωθεί ότι τα λεμφοκύτταρα από άντρες της Νέας Υόρκης που ήταν άρρωστοι με ασθένειες που δεν είναι AIDS αναπτύσσουν και αυτά τα στελέχη και την ΑΜ και τις αντιδράσεις αντισωμάτων όταν καλλιεργούνται. Αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε κανείς να είναι πολύ προσεκτικός όταν ερμηνεύει το δεδομένο αυτό ως κάτι που αφορά ειδικά το AIDS.

 

ΚΤ: Δεν έγιναν κάποιοι έλεγχοι;

 

EΠE: Αυτό είναι ακόμα ένα πρόβλημα μετά από τόσο πολλή έρευνα με το AIDS. Ελάχιστοι χρησιμοποιούν κάποιους ελέγχους και ακόμα και όταν γίνονται συχνά είναι λανθασμένου τύπου.

 

ΚΤ: Μήπως έχει αντιστραφεί η κατάσταση με το AIDS; Υπαινιχτήκατε κάτι τέτοιο πριν. Μήπως οι ασθενείς ή οι καλλιέργειες ευθύνονται για αυτό που καλείται HIV και όχι το αντίστροφο;

 

EΠE: Σωστά. Το να έχει κανείς το σύνδρομο του AIDS μπορεί ακριβώς αυτό να είναι η μέθοδος για την ανάπτυξη αυτών των ανωμαλιών. Οι ίδιοι οι ρετροϊολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι οι ρετροϊοί μπορούν να προκύψουν ως αποτέλεσμα μιας ασθένειας και όχι αντίστροφα.  Η αντιστροφή του αίτιου και του αιτιατού δεν είναι κάτι νέο στην ιατρική. Το βραβείο Νόμπελ έχει απονεμηθεί ακόμη και κάτω από τέτοιες περιστάσεις.

 

ΚΤ: Πλησιάζει η ώρα να τελειώσουμε. Έχω τρεις ακόμα ερωτήσεις. Κατ' αρχάς, για πόσο καιρό εσείς και οι συνάδελφοί σας έχετε την άποψη ότι ο HIV μπορεί να μην υπάρχει;

 

EΠE: Από την πρώτη δημοσίευση για τον HIV. Από το 1983.

 

ΚΤ: Επομένως δεν είναι κάτι που σας προέκυψε πρόσφατα.

 

EΠE: Όχι.

 

ΚΤ: Έχετε δημοσιεύσει τα συγκεκριμένα αυτά επιχειρήματα; Εννοώ σε κάποιο επιστημονικό περιοδικό;

 

EΠE: Ναι. Στο πρώτο άρθρο μου για το AIDS, το 1988. Εκεί πρότεινα μια θεωρία για το AIDS σύμφωνα με την οποία το AIDS δεν προέρχεται από ιό και περιέλαβα επίσης μερικά από αυτά για τα οποία μιλήσαμε σήμερα.

 

ΚΤ: Πού δημοσιεύθηκε αυτό;

 

EΠE: Στο Medical Hypotheses (3).

 

ΚΤ: Αυτό δεν είναι ένα ιδιαίτερα γνωστό περιοδικό, έτσι;

 

EΠE: Είναι ένα αρκετά γνωστό περιοδικό ιδεών. Σε αυτό η συζήτηση σχετικά με την απομόνωση του HIV δεν ήταν τόσο ειλικρινής όσο η δική μας σήμερα αλλά εκείνη την περίοδο ήταν ουσιαστικά αδύνατο να αμφισβητηθεί η ύπαρξη του HIV. Ήταν σημαντικό να είναι διακριτικό προκειμένου να εκδοθεί. Ακόμα κι έτσι, χρειάστηκαν ορισμένα χρόνια για να δημοσιευτεί εκείνο το άρθρο. Αρχικά το υπέβαλα σε ένα πιο εξέχον περιοδικό αλλά απορρίφθηκε. Το υπέβαλα δύο φορές μάλιστα.

 

ΚΤ: Ποιο περιοδικό ήταν αυτό;

 

EΠE: Δεν έχει σημασία. Κατόπιν το 1988 ο Βαλ Τέρνερ και εγώ γράψαμε ένα άρθρο που εξηγούσε άμεσα όλα τα προβλήματα που συζητήσαμε σήμερα. Απευθύναμε το άρθρο αυτό προς τους νοσοκομειακούς γιατρούς και το προσφέραμε σε ένα περιοδικό που διαβάζεται από τους εν ενεργεία γιατρούς στην Αυστραλία.

 

ΚΤ: Δεν είχε καμία τύχη;

 

EΠE: Καμία.

 

ΚΤ: Επομένως μόνο οι άνθρωποι ποιοι διαβάζουν το περιοδικό Medical Hypotheses θα ήξεραν τι σκεφτόσασταν δέκα χρόνια πριν;

 

EΠE: Ναι.

 

ΚΤ: Αναφέρατε την θεωρία σας για το AIDS σύμφωνα με την οποία το AIDS δεν προέρχεται από ιό. Πείτε μας λίγα πράγματα για αυτήν.

 

EΠE: Είμαστε μεταξύ των πρώτων ανθρώπων στον κόσμο που υπέβαλαν την πρόταση ότι μη μολυσματικοί παράγοντες εξηγούν το AIDS στους ομοφυλόφιλους άντρες και οι πρώτοι που πρότειναν μια θεωρία για το ΑΙDS που δεν σχετίζεται με μολύνσεις για όλες τις ομάδες κινδύνου καθώς επίσης και έναν ενοποιητικό μηχανισμό. Ακόμα, η θεωρία μας προβλέπει ότι οι παράγοντες που προκαλούν την ανάπτυξη των ασθενειών του AIDS είναι επίσης αρμόδιοι για τα φαινόμενα τα οποία όλοι οι υπόλοιποι αναφέρουν ως "απομόνωση" ενός ρετροϊού στους ασθενείς του AIDS.

 

ΚΤ: Έχει  υπάρξει ενδιαφέρον  για τη θεωρία σας;

 

EΠE: Δυστυχώς πολύ μικρό αλλά μερικές ερευνητικές ομάδες έχουν επιβεβαιώσει μερικές από τις προβλέψεις μας συμπεριλαμβανομένης της πρόβλεψής μας ότι οι ουσίες με αντιοξειδωτική δράση μπορούν να είναι χρήσιμες για τα άτομα που διατρέχουν κίνδυνο να αναπτύξουν AIDS.

 

ΚΤ: Έχετε κατορθώσει να υπερνικήσετε την αδράνεια που αντιμετωπίζουν οι  ιδέες σας;

 

EΠE: Δεν είχαμε καθόλου τύχη στον επιστημονικό τύπο αλλά μερικά ομοφυλόφιλα άτομα και οργανώσεις ομοφυλόφιλων αντρών έχουν γίνει οι καλύτεροι σύμμαχοί μας. Εάν δεν ήταν αυτοί σκέφτομαι ότι το έργο μας θα ήταν σχεδόν αδύνατο.

 

ΚΤ: Εάν έπρεπε να ορίσετε ένα μόνο εμπόδιο που παρακωλύει την επίλυση των επιστημονικών προβλημάτων σχετικά με το AIDS ποιο θα ήταν;

 

EΠE: Κατά την άποψή μας το μέγιστο εμπόδιο για την κατανόηση και την επίλυση του AIDS είναι ο HIV.

 

ΚΤ: Αυτό εξηγεί γιατί η ομάδα σας έχει γράψει τόσα πολλά άρθρα ενάντια στον HIV;

 

EΠE: Πολύ σωστά. Στην πραγματικότητα έχουμε γράψει πολύ περισσότερα άρθρα από όσα δημοσιεύσαμε. Δυστυχώς, έχουμε κατορθώσει να βάλουμε μόνο δώδεκα περίπου άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Ένα από τα σημαντικότερα ήταν ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Bio/Technology (5) το οποίο τώρα ονομάζεται Nature/Biotechnology. Σε αυτό είπαμε ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη της απομόνωσης HIV. Εκείνο το άρθρο βεβαίως έκανε αίσθηση αλλά και πάλι, κανένας δεν απάντησε στις απόψεις μας.

 

ΚΤ: Έτσι παραμείνατε μια μειοψηφία;

 

EΠE: Δεν είμαστε ακριβώς μια μειοψηφία. Είμαστε ακόμα οι μόνοι άνθρωποι που έχουμε δημοσιεύσει σε επιστημονικά περιοδικά στοιχεία που αμφισβητούν την ύπαρξη του HIV και που υποστηρίζουν ότι οι εξετάσεις με αντισώματα του HIV δεν αποτελούν απόδειξη της μόλυνσης από τον HIV.

 

ΚΤ: Ελένη, γιατί, παρ’ όλα αυτά που εξηγήσατε σήμερα, ουσιαστικά όλοι οι επιστήμονες του κόσμου και οι γιατροί εμφανίζονται απόλυτα  καθησυχασμένοι με τα στοιχεία τα οποία εσείς θεωρείτε αδύνατο να δεχτείτε;

 

EΠE: Το πρόβλημα δεν είναι η αποδοχή των στοιχείων. Είναι πώς ερμηνεύονται τα στοιχεία. Να σας πω πως βλέπω τα πράγματα: Οι περισσότεροι από τους επιστήμονες και τους γιατρούς που πιστεύουν στον HIV και ότι ο HIV προκαλεί το AIDS λειτουργούν έτσι επειδή δέχονται την ερμηνεία μιας σχετικά μικρής ομάδας  ειδικών. Είναι εντελώς μη ρεαλιστικό να περιμένεις ότι όλοι οι άνθρωποι που εργάζονται με το AIDS θα αναλύσουν τα στοιχεία στο βαθμό που το κάναμε εμείς. Όσον αφορά τους ειδικούς του HIV, δεν ξέρω γιατί ερμηνεύουν τα στοιχεία με τον τρόπο που το κάνουν. Μπορώ μόνο να κάνω υποθέσεις. Ίσως επειδή οι εικόνες είναι τόσο ισχυρές. Υπάρχουν φωτογραφίες που περιέχουν τα στελέχη που μοιάζουν με έναν ιό και αντίστροφη μεταγραφάση στις ίδιες καλλιέργειες με τα στελέχη. Είναι δυνατό διανοητικά να συνδεθούν τα στελέχη, η αντίστροφη μεταγραφάση, οι πρωτεΐνες και τα αντισώματα που αντιδρούν με τις πρωτεΐνες και αυτά να αποτελέσουν στοιχεία για την ύπαρξη ενός ρετροϊού. Ειδικά για ένα ρετροϊολόγο. Υποθέτω πως αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι υποκειμενικοί και εξετάζουμε τα προβλήματα από τη δική μας προοπτική.

 

ΚΤ: Καλά το ίδιο πράγμα δεν ισχύει και για την ερμηνεία της βιβλιογραφίας από την ομάδα σας;

 

EΠE: Βεβαίως ισχύει αλλά ας μην ξεχάσουμε μια πολύ σημαντική πτυχή όλου αυτού που δεν είναι υποκειμενική.

 

ΚΤ: Ποια είναι αυτή;

 

EΠE: Ο καθορισμός ενός ιού και της μεθόδου που ακολουθείται για την παρουσίαση αποδείξεων σχετικά με την ύπαρξη ενός ιού. Πρόκειται για τη μέθοδο που επικυρώθηκε από το ίδρυμα Παστέρ το 1973. Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί πως αυτή είναι μια μέθοδος που αποτελεί την απόλυτη απόδειξη για την ύπαρξη ενός ρετροϊού. Και αυτό που κανένας δεν μπορεί επίσης να αρνηθεί είναι ότι όσον αφορά τον HIV δεν έχει υπάρξει ποτέ η απόδειξη της ύπαρξης σύμφωνα με αυτήν την μέθοδο. Με άλλα λόγια, παρά το γεγονός ότι το AIDS που θεωρείται ως ένας από τους πιο σοβαρούς παράγοντες που ταλαιπώρησαν ποτέ την ανθρωπότητα, κανένας δεν έχει θεωρήσει απαραίτητο να χρησιμοποιήσει μια αποδεδειγμένη μέθοδο για να αποδείξει την ύπαρξη της υποτιθέμενης αιτίας αυτής της τρομακτικής ασθένειας. Αντ' αυτού καθένας διαθέτει ένα πλήθος μη συγκεκριμένων κριτηρίων και εμφανίζεται να φαντάζεται ότι εάν μπουν όλα αυτά μαζί πρέπει με κάποιο τρόπο να μεταμορφώνονται στην σωστή απάντηση.

 

ΚΤ: Αυτό δεν έχει κάποια αξία; Εάν όλα αυτά αποτελούν ενδείξεις για έναν ρετροϊό σίγουρα όσες περισσότερες έχετε, τόσο πιο κοντά δεν έχετε φτάσει;

 

EΠE: Σίγουρα όχι. Τι θα συνέβαινε εάν η αληθινή αιτία είναι κάτι που δεν το περιμένουμε; Ή κάτι που δεν γνωρίζουμε ή δεν μπορούμε ενδεχομένως ακόμη και να φανταστούμε; Σε εκείνη την περίπτωση όσο περισσότερες ενδείξεις έχεις για αυτό που αναμένεις, ή για αυτό που θέλεις να είναι, τόσο πιθανότερο είναι να παραπλανηθείς. Όλα καταλήγουν στο ερώτημα εάν θα ασχοληθείς με τις πιθανότητες ή με τα γεγονότα. Αυτό εννοώ όταν μιλάω για υποκειμενικότητα. Είναι όπως ένας παθολόγος που βλέπει έναν ασθενή με πυρετό, διάρροια, εμετό, αδυναμία και κατάσταση σοκ και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι χολέρα. Σίγουρα μπορεί να είναι χολέρα αλλά τι γίνεται με τις δεκάδες των άλλων μικροβίων που προκαλούν μια παρόμοια συμπτωματολογία; Τι γίνεται αν η ζωή σας εξαρτάται από αυτό;

 

ΚΤ: Καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε. Πιστεύετε ότι τώρα που είδαμε τι υπάρχει πραγματικά σε μια βαθμίδα πυκνότητας, η κατάσταση θα γυρίσει ενάντια στον HIV;

 

EΠE: Ελπίζω ότι το συγκεκριμένο στοιχείο θα αποτελέσει μια κρίσιμη καμπή. Ειδικά αν περισσότεροι άνθρωποι το δουν ή ενημερωθούν για αυτό. Και επιβεβαιώνει όσα έχει πει η ομάδα μας για ένα πολύ μεγάλο διάστημα. Στην εισαγωγή του Γάλλο/Γερμανικού άρθρου οι συντάκτες σαφώς υποστηρίζουν ότι πριν ακόμα από τις φωτογραφίες τους, η βαθμίδα πυκνότητας στα 1,16 g/ml ‘’θεωρούνταν ότι περιέχει έναν πληθυσμό από σχετικά καθαρά στελέχη ιών". Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο για εμάς. Ο HIV δεν έχει απομονωθεί ποτέ και όμως τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια οι επιστήμονες και οι βιοϊατρικές επιχειρήσεις έχουν χρησιμοποιήσει αυτό το υλικό για να πάρουν πρωτεΐνες και RNA σαν να πρόκειται για είναι καθαρό HIV. Οι εικόνες είναι ισχυρές και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι.

 

ΚΤ: Τι πιστεύετε ότι θα έπρεπε να συμβεί τώρα στην έρευνα του AIDS;

 

EΠE: Σκέφτομαι ότι η παραδοσιακή μέθοδος απομόνωσης ιών πρέπει να εφαρμοστεί όσο το δυνατόν πιο άμεσα χρησιμοποιώντας καλλιέργειες με κύτταρα από ασθενείς του AIDS καθώς επίσης να γίνουν οι κατάλληλοι έλεγχοι. Όπως είπα, πρέπει να ανακαλύψουμε μια για πάντα εάν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε HIV. Χρειάστηκαν δεκατέσσερα χρόνια για να πάρουμε φωτογραφίες ΗΜ της βαθμίδας πυκνότητας που δεν ξεπερνούν σε πλήθος τα δάχτυλα του ενός χεριού και ακόμα κι αν είχαν παρουσιάσει αποκλειστικά την εικόνα στελέχους που περιμέναμε, εξακολουθούν να μας λείπουν όλα τα άλλα βήματα που απαιτούνται για να φθάσουμε σε έναν ρετροϊό.

 

ΚΤ: Ποια βήματα είναι τα σημαντικότερα;

 

EΠE: Όλα τα βήματα είναι σημαντικά.  Η απόδειξη της παρουσίας ρετροϊοειδών στελεχών στις καλλιέργειες, ο καθαρισμός και η ανάλυση αυτών των στελεχών, η απόδειξη ότι τα στελέχη μπορούν να αναπαραχθούν και η απόδειξη ότι τα αντισώματα στο αίμα των ασθενών αντιδρούν με τις πρωτεΐνες που λαμβάνονται από τα στελέχη είναι εξειδικευμένες.

 

ΚΤ: Εάν δεν συμβεί αυτό;

 

EΠE: Εάν αυτά τα φαινόμενα εμφανίζονται και στις καλλιέργειες ελέγχου, ή εάν τα στελέχη που συγκολλούνται στα 1,16 g/ml έχουν λανθασμένη μορφολογία ή δεν είναι μολυσματικά, ή εάν τα αντισώματα που βρίσκονται στους ασθενείς του AIDS δεν είναι εξειδικευμένα για εκείνα τα στελέχη, τότε δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι ασθενείς του AIDS μολύνθηκαν από έναν συγκεκριμένο ιό HIV.

 

ΚΤ: Το οποίο σημαίνει ότι HIV θα μπορούσε να έχει κατάληξη παρόμοια με τον HL23V;

 

EΠE: Αυτό είναι πολύ πιθανό. Οι πρωτεΐνες που θεωρήθηκαν ότι ανήκουν στον HL23V καθορίστηκαν με τον ίδιο τρόπο με τις πρωτεΐνες του HIV. Από τις αντιδράσεις αντισωμάτων. Έτσι, όταν αποδείχθηκαν ότι είναι μη εξειδικευμένα αντισώματα, τότε ο HL23V εξαφανίστηκε. Στην περίπτωση του HL23V ήταν σχετικά εύκολο επειδή τα αντισώματα σε τόσους πολλούς ανθρώπους που δεν επρόκειτο ποτέ να αποκτήσουν λευχαιμία ήταν καταδικασμένα να είναι κάτι ανεξάρτητο και αυτό ακριβώς αποδείχθηκε τελικά στο Σλόαν Κέττερινγκ και στο Εθνικό Ίδρυμα για τον Καρκίνο. Η ομάδα μου πιστεύει ότι οι επιστήμονες τελικά θα δεχτούν ότι το ίδιο πράγμα ισχύει και για τα αντισώματα του HIV. Βλέπετε οι ασθενείς του AIDS είναι γεμάτοι από αντισώματα σε τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα που μερικά από αυτά θα μπορούσαν εύκολα να αντιδράσουν με δύο ή τρεις από τις δέκα πρωτεΐνες που περιλαμβάνονται στην εξέταση του "HIV". Αυτά απαιτούνται για να είναι κανείς θετικός στον HIV. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πλέον άφθονα στοιχεία που δείχνουν ότι τα αντισώματα που παράγονται ως αποτέλεσμα της μόλυνσης από τα δύο μικρόβια που μολύνουν το ενενήντα τοις εκατό των ασθενών του AIDS αντιδρούν με όλες τις πρωτεΐνες του HIV. Εννοώ τα μικρόβια που είναι γνωστά ως μυκητοβακτήρια και ζύμες που μεταξύ των άλλων προκαλούν δύο από τις πιο κοινές ασθένειες που καθορίζουν το AIDS. Έχουμε ένα άρθρο για αυτό που πρόκειται να εκδοθεί στο βρετανικό περιοδικό Current Journal of Medical Research and Opinion (39).  Αν έτσι έχουν τα πράγματα πώς μπορεί κανείς να πει ότι αυτά τα αντισώματα αποδεικνύουν τη μόλυνση από το HIV ή ότι αυτές οι ασθένειες προκαλούνται από το HIV;

 

ΚΤ: Ελένη Παπαδόπουλος-Ελεόπουλος, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μας αφιερώσατε σήμερα.

 

EΠE: Εγώ σε ευχαριστώ.

 

* Αυτή η συνέντευξη, που εξετάζει τις ίδιες τις ρίζες της αμφισβητούμενης θεωρίας της συσχέτισης VIH/AIDS, επιθεωρήθηκε ως εξής από την επιστήμονα και προσωπικότητα στα μέσα ενημέρωσης των ομοφυλοφίλων Καθηγήτρια Καμίλ Πάλια, στην στήλη της στο αμερικάνικο περιοδικό Salon της 28ης Οκτωβρίου: "Για μια θαυμάσια κριτική της σκανδαλωδώς πολιτικοποιημένης έρευνας για το AIDS, διαβάστε τη μακροσκελή συνέντευξη που πήρε η Κριστίν Τζόνσον από την Αυστραλή βιοφυσικό Ελένη Παπαδόπουλος-Ελεόπουλος στο νέο τεύχος του Continuum, βρετανικού περιοδικού για το AIDS. Τα μεγαλύτερα αμερικάνικα μέσα ενημέρωσης έχουν καταστείλει αποτελεσματικά τις από καιρού υφιστάμενες ερωτήσεις σχετικά με το ζήτημα αν η εξέταση του AIDS είναι αξιόπιστη ή εάν πραγματικά υπάρχει ο ιός HIV".

Η Κριστίν Τζόνσον είναι μέλος της MENSA και ανεξάρτητη δημοσιογράφος για επιστημονικά θέματα από το Λος ‘Άντζελες, των ΗΠΑ. Είναι η Συντονίστρια Πληροφοριών Επιστήμης της οργάνωσης ΗΕΑL-Los Angeles, είναι στην Επιτροπή Συμβούλων του περιοδικού Continuum και Συντάκτρια Αντιγράφων του περιοδικού Reappraising AIDS. Έχει ένα εκτενές υπόβαθρο στην έρευνα σε θέματα ιατρικής, νομικής και έρευνας βιβλιοθηκών και παρακινείται από μια επιθυμία να ανακαλυφθεί η αλήθεια για το AIDS. Έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να καταστήσει τις πληροφορίες από τα τεχνικά, δυσνόητα επιστημονικά περιοδικά προσιτές στο ευρύ κοινό. Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων τεσσάρων ετών έχει ακολουθήσει την εξέλιξη της ομάδας του Περθ και άλλων άρθρων που είναι επικριτικά για τις εξετάσεις αντισωμάτων του HIV τα οποία έχουν δημοσιευθεί σε όλο τον κόσμο.

 

Christine Johnson July 1997
P.O. Box 2424
Venice, California 90294-2424
VOICE (310) 392-2177
FAX (310) 273-2972
email <ay409@lafn.org>

References

1. Popovic M, Sarngadharan MG, Read E, Gallo RC. (1984). Detection, Isolation, and Continuous Production of Cytopathic Retroviruses (HTLV-III) from Patients with AIDS and Pre-AIDS. Science 224:497-500.

2. Barrι-Sinoussi F, Chermann JC, Rey F. (1983). Isolation of a T-Lymphotrophic Retrovirus from a patient at Risk for Acquired Immune Deficiency Syndrome (AIDS). Science 220:868-871.

3. Papadopulos-Eleopulos E. (1988). Reappraisal of AIDS: Is the oxidation caused by the risk factors the primary cause? Medical Hypotheses 25:151-162.

4. Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Papadimitriou JM. (1993). Has Gallo proven the role of HIV in AIDS? Emerg. Med. [Australia] 5(No 2):113-123.

5. Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Papadimitriou JM. (1993). Is a Positive Western Blot Proof of HIV Infection? Bio/Technology 11(June):696-707.

6. Sinoussi F, Mendiola L, Chermann JC. (1973). Purification and partial differentiation of the particles of murine sarcoma virus (M. MSV) according to their sedimentation rates in sucrose density gradients. Spectra 4:237-243.

7. Toplin I. (1973). Tumor Virus Purification using Zonal Rotors. Spectra No. 4:225-235.

8. Rous P. (1911). A Sarcoma of the Fowl transmissible by an agent separable from the Tumor Cells. J Exp Med 13:397-411.

9. Gluschankof P, Mondor I, Gelderblom HR, Sattentau QJ. (1997). Cell membrane vesicles are a major contaminant of gradient-enriched human immunodeficiency virus type-1 preparations. Virol. 230:125-133.

10. Bess JW, Gorelick RJ, Bosche WJ, Henderson LE, Arthur LO. (1997). Microvesicles are a source of contaminating cellular proteins found in purified HIV-1 preparations. Virol. 230:134-144.

11. Gallo RC, Wong-Staal F, Reitz M, Gallagher RE, Miller N, Gillepsie DH. Some evidence for infectious type-C virus in humans. (1976). p. 385-405 In: Animal Virology Baltimore D, Huang AS, Fox CF, eds Academic Press Inc., New York.

12. Frank H. Retroviridae. (1987). p. 253-256 In: Animal Virus and Structure Nermut MV, Steven AC, eds Elsevier, Oxford.

13. Gelderblom HR, Φzel M, Hausmann EHS, Winkel T, Pauli G, Koch MA. (1988). Fine Structure of Human Immunodeficiency Virus (HIV), Immunolocalization of Structural Proteins and Virus-Cell Relation. Micron Microscopica 19:41-60.

14. Levy JA. (1996). Infection by human immunodeficiency virus-CD4 is not enough. NEJM 335:1528-1530.

15. Gelderblom H, Reupke H, Winkel T, Kunze R, Pauli G. (1987). MHC-Antigens: Constituents of the Envelopes of Human and Simian Immunodeficiency Viruses. Z. Naturforsch 42C:1328-1334.

16. Layne SP, Merges MJ, Dembo M, et al. (1992). Factors underlying spontaneous inactivation and susceptibility to neutralization of human immunodeficiency virus. Virol. 189:695-714.

17. Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Papadimitriou JM, Causer D. (1995). Factor VIII, HIV and AIDS in haemophiliacs: an analysis of their relationship. Genetica 95:25-50.

18. CDC (1994). Facts about the human immunodeficiency virus and its transmission. CDC HIV/AIDS Prevention January.

19. Hockley DJ, Wood RD, Jacobs JP. (1988). Electron Microscopy of Human Immunodeficiency Virus. J. Gen. Virol. 69:2455-2469.

20. Lecatsas G, Taylor MB. (1986). Pleomorphism in HTLV-III, the AIDS virus. S. Afr. Med. J. 69:793-794.

21. Gallagher RE, Gallo RC. (1975). Type C RNA Tumor Virus Isolated from Cultured Human Acute Myelogenous Leukemia Cells. Science 187:350-353.

22. Snyder HW, Fleissner E. (1980). Specificity of human antibodies to oncovirus glycoproteins: Recognition of antigen by natural antibodies directed against carbohydrate structures. Proc. Natl. Acad. Sci. U S A 77:1622-1626.

23. Barbacid M, Bolognesi D, Aaronson SA. (1980). Humans have antibodies capable of recognizing oncoviral glycoproteins: Demonstration that these antibodies are formed in response to cellular modification of glycoproteins rather than as consequence of exposure to virus. Proc. Natl. Acad. Sci. U S A 77:1617-1621.

24. Weissbach A, Baltimore D, Bollum F. (1975). Nomenclature of eukaryotic DNA polymerases. Science 190:401-402.

25. Wong-Staal F, Hahn B, Manzuri V, et al. (1983). A survey of human leukemias for sequences of a human retrovirus. Nature 302:626-628.

26. Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Papadimitriou JM. (1996). Virus Challenge. Continuum 4:24-27.

27. O'Hara CJ, Groopmen JE, Federman M. (1988). The Ultrastructural and Immunohistochemical Demonstration of Viral Particles in Lymph Nodes from Human Immunodeficiency Virus-Related Lymphadenopathy Syndromes. Human Pathology 19:545-549.

28. Berzofsky JA, Berkower IJ, Epstein SL. Antigen-Antibody Interactions and Monoclonal Antibodies. (1993). p. 421-465 In: Fundamental Immunology Paul WE, ed 3rd ed Raven, New York.

29. Owen M, Steward M. Antigen recognition. (1996). p. 7.1-7.12 In: Immunology Roitt I, Brostoff J, Male D, eds 4th ed Mosby, London.

30. Francis DP. The search for the cause. (1983). p. 137-150 In: The AIDS epidemic Cahill KM, ed 1st ed Hutchinson Publishing Group, Melbourne.

31. Mulder DW, Nunn AJ, Kamali A, Naklylngi J, Wagner HU, Kengeya-Kayondo JF. (1994). Two-year HIV-1-associated mortality in a Ugandan rural population. Lancet 343:1021-1023.

32. Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Papadimitriou JM. (1992). Oxidative Stress, HIV and AIDS. Res. Immunol. 143:145-148.

33. Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Papadimitriou JM, Causer D, Hedland-Thomas B, Page B. (1994). A critical analysis of the HIV-T4-cell-AIDS hypothesis. Genetica 95:5-24.

34. Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Papadimitriou JM, Bialy H. (1995). AIDS in Africa: Distinguishing fact and fiction. World J. Microbiol. Biotechnol. 11:135-143.

35. Fauci AS, Lane HC. Human Immunodeficiency Virus (HIV) Disease: AIDS and Related Disorders. (1994). p. 1566-1618 In: Harrison's Principles of Internal Medicine Isselbacher KJ, Braunwald E, Wilson JD, Martin JB, Fauci AS, Kasper DL, eds 13 ed McGraw-Hill Inc., New York.

36. Wain-Hobson S. (1989). HIV genome variability in vivo. AIDS 3:S13-S18.

37. Gallo RC, Fauci AS. The human retroviruses. (1994). p. 808-814 In: Harrison's Principles of Internal Medicine Isselbacher KJ, Braunwald E, Wilson JD, Martin JB, Fauci AS, Kasper DL, eds 13 ed McGraw-Hill Inc., New York.

38. Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Papadimitriou JM, Causer D. (1996). The Isolation of HIV: Has it really been achieved? Continuum (September/October 1996):1s-24s.

39. Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Papadimitriou JM, Causer D. (1997). HIV antibodies: Further questions and a plea for clarification. Curr. Med. Res. Opin. 13:627-634.